Op
de terugweg vanuit Nederland stopten we net onder Parijs bij Evry bij de Ikea.
Makkelijker kun je het niet bedenken, je neemt vanaf de snelweg de goede afslag
en dan moet je wel op tijd afremmen, anders ben je al binnen!
We
waren nog op zoek naar een achterplaat voor aan de muur boven de
keukenelementen.
We
hadden geen tegels aan de muur dus zochten we iets om toch eventuele spetters
niet gelijk op ons geverfd glasvezelbehang te krijgen.
Bij
Ikea liepen we vrij vlot een roestvrijstalen niet zo hoge achterplaat tegen het
lijf, precies wat de bedoeling was. Verder wilden we niet te veel tijd
verliezen, dus namen we een lichte lunch en gingen verder richting huis.
Over
het algemeen was onze route naar huis niet zo file gevoelig, de meeste kans was
altijd dat we in en om Parijs wat oponthoud konden hebben. Van de zo drukke “gevreesde”
Périphérique kenden we alle afslagen; de “portes” uit ons hoofd en we zorgden
er voor dat we bijtijds weer helemaal rechts reden voor onze afslag.
Ooit
konden we op de “Périphérique” in één keer zomaar doorrijden, dat was om half
acht op een zondagochtend! Maar ja, Parijs was toen nog grotendeels in diepe
rust!
Thuisgekomen
gingen we weer aan de slag.
De keuken werd verder afgewerkt en we waren héél erg blij met het resultaat. De uitgetrokken trolley vond ik een fantastische keukenhulp.
De keuken werd verder afgewerkt en we waren héél erg blij met het resultaat. De uitgetrokken trolley vond ik een fantastische keukenhulp.
Als
je in een huis woont, terwijl je het aan het opknappen bent, moet je flexibel
ingesteld zijn. Soms moest je het niet zo nauw nemen met een beetje meer of
minder rommel.
Na
de keuken werd de kast in de slaapkamer gemaakt en daar konden we heel wat in
kwijt.
Er
werd in de slaapkamer een nieuw stopcontact gemaakt, dat wil zeggen, een sleuf
in de muur frezen, stof, stof en nog eens stof.
Het
behang en de plafond tegels moesten er af en de eikenhouten vloer moest
geschuurd en gelakt worden.
Dus
het bed er weer uit en werd de eetkamer tijdelijk slaapkamer.
Terwijl
wij op onze knietjes om de beurt een paar banen van de eiken vloer schuurden,
met een bandschuurmachine, hoorden we door het open raam, dat de vogels er
lustig op los kwetterden. De zon scheen en “spring was in the air” en wij maar
ploeteren en vooral opletten, dat we in de buurt van de hoge ouderwetse plinten niet uit zouden schieten, want voor
dat je wist had je dan een aardige hap uit het hout van de plint gehaald!
We
hadden wel een schuurmachine er voor kunnen huren, maar de tijd die we dan
kwijt waren voor het halen en brengen, veertig kilometer verderop vonden we
eigenlijk zonde van de tijd.
Ondertussen
hadden we een offerte gevraagd bij firma`s voor het plaatsen van PVC ramen met
dubbelglas. Bij ons vorige huis de fermette vonden we het niet zo passen, maar
dat steeds weer opnieuw schilderen van de deuren, de kozijnen en luiken,
vreselijk. Je kon er nog zulk duur spul opsmeren, maar het verdween als sneeuw
voor (door) de zon.
De
eiken kozijnen van ons huis, waren door het overstek van het dak en de ijzeren
luiken eigenlijk nooit zo heftig blootgesteld aan de zon. Ze waren nog in goede
staat, dus een renovatie was mogelijk en dat bracht gelukkig geen breekwerk met
zich mee. Het principe was eigenlijk hetzelfde als een kroon bij een tandarts
laten zetten. Dus over de kozijnen heen, wel werden er twee nieuwe voordeuren
in de offertes opgenomen.
We
accepteerden uiteindelijk een offerte van niet de goedkoopste firma, maar wel
kwalitatief met het beste product. Een leuke bijkomstigheid was, dat we
vijfentwintig procent van het totaalbedrag van de belasting terug zouden
krijgen en er ook nog een verlaagd btw tarief werd berekend.
Soms
konden we in het vroege voorjaar als we een rustpauze namen al buiten zitten.
De knoppen van de fruitbomen stonden op springen en we maakten terwijl we in de
tuin zaten plannen hoe we de tuin wilden veranderen.
We
hadden net als bij de koop van ons vorige huis alweer een stel konijnenhokken
in de tuin staan. Dit keer hadden we er geen liefhebbers voor, dus werden ze
gesloopt en afgevoerd.
Jammer
genoeg stond er nog een dode vijgen boom, die er aan moest geloven.
De
vorige eigenaresse had een hele grote composthoop zo maar midden in de tuin
gemaakt.
Die heb ik toen beetje bij beetje verplaatst dieper de tuin in achter een heg.
Die heb ik toen beetje bij beetje verplaatst dieper de tuin in achter een heg.
Maar
later hoorden we van de buurvrouwen, dat eigenlijk het grootste gedeelte van de
tuin, voordat de boomgaard begon, helemaal moestuin was geweest.
We
hadden al kennis gemaakt met één van onze buurvrouwen. Op een ochtend, toen we
net verhuisd waren, werd er aan de keukendeur geklopt en er stond een kleine
slanke mevrouw met kortgeknipt donkerbruin haar, een rustig bescheiden type,
met een sleutel in haar hand. Zij had van de dochter van de vorige eigenaresse
een sleutel van het huis gekregen voor het geval het nodig zou zijn, omdat die dochter
niet in de buurt woonde.
Zij
stelde zich voor als Madame Raë en woonde aan de linkerkant van ons en haar
schuur grensde aan onze tuin.
Aan
de andere kant woonde Madame Paret een heel ander type, lichtblond geverfd haar,
praatte makkelijk van zich af, was erg aardig en open en ze had een klein
hondje met een kleurig strikje in zijn kuif.
Op
de afscheiding van haar en onze tuin was een hekje gemaakt en ze vroeg of we
dat soms dicht wilde hebben. Maar net als bij madame Raë, waar helemaal geen
afscheiding op het paadje tussen onze tuinen zat, behalve dan de heggen rondom
die als afscheiding dienden, lieten we alles bij het oude.
Beide
dames waren weduwe en in de zestig maar hadden allebei een moestuin om “U”
tegen te zeggen en een tuin van zesduizend vierkante meter om bij te houden. Gelukkig
had ik al ervaring met het hebben van een moestuin, dus we konden op dat
“niveau” ook gezellig met elkaar
kletsen.
Ik
vertelde dat ik ook weer van plan was om een bescheiden moestuin aan te leggen.
Zoals het dan gaat, als tuinders onder elkaar, kon ik tegen die tijd wel
zaadjes of jonge plantjes van ze krijgen.
En
als één van de dames teveel radijsjes, sla of courgettes had, vond ik die `s
morgens bij het openen van de keukendeur keurig in een krant gewikkeld, op het
bordesje!
**************
RECEPT
WITLOFSCHOTEL MET GORGONZOLA.
Ingrediënten voor 2 personen:
- 500 gram witlof
- 2 à 3 aardappelen
- 100 gram gorgonzola
- 2 handperen, niet zo rijp
- 30 gram walnoten
- citroensap
- peper en zout
- scheutje olie
- klontje roomboter
Schil de aardappelen en snij ze in schijfjes, kook ze voor en giet ze af.
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Maak de stronkjes witlof schoon en haal de harde kern er uit. Het geeft niet als ze een beetje uit elkaar vallen. Schil de peren en snij er partjes van, besprenkel met een beetje citroensap.
Verwarm een scheutje neutrale olie met een klontje boter in een wok, voeg de witlof toe, wat zout en roerbak de witlof op een niet te hoog vuur. Voeg de stukjes peer toe en laat ze even mee bakken. Let op dat het niet te droog wordt, voeg desnoods iets water of nog wat boter toe.
Snij de gorgonzola in repen.
Vet een ovenschaal in en leg de aardappelschijfjes op de bodem, verdeel daarop van een reep gorgonzola kleine stukjes ( de rest is voor bovenop het witlof) met wat peper en zout. Leg daar bovenop het witlof met de peren en giet het vrijgekomen vocht mee. Meng de walnoten er door.
Leg een paar kleine stukjes gorgonzola er op. Zet de schotel in de oven en leg na ongeveer 20 minuten de laatste stukjes gorgonzola er op en zet de schotel terug in de oven voor ongeveer 10 minuten totdat de kaas bijna is gesmolten.
******
RECEPT
WITLOFSCHOTEL MET GORGONZOLA.
Ingrediënten voor 2 personen:
- 500 gram witlof
- 2 à 3 aardappelen
- 100 gram gorgonzola
- 2 handperen, niet zo rijp
- 30 gram walnoten
- citroensap
- peper en zout
- scheutje olie
- klontje roomboter
Schil de aardappelen en snij ze in schijfjes, kook ze voor en giet ze af.
Verwarm de oven voor op 180 graden.
Maak de stronkjes witlof schoon en haal de harde kern er uit. Het geeft niet als ze een beetje uit elkaar vallen. Schil de peren en snij er partjes van, besprenkel met een beetje citroensap.
Verwarm een scheutje neutrale olie met een klontje boter in een wok, voeg de witlof toe, wat zout en roerbak de witlof op een niet te hoog vuur. Voeg de stukjes peer toe en laat ze even mee bakken. Let op dat het niet te droog wordt, voeg desnoods iets water of nog wat boter toe.
Snij de gorgonzola in repen.
Vet een ovenschaal in en leg de aardappelschijfjes op de bodem, verdeel daarop van een reep gorgonzola kleine stukjes ( de rest is voor bovenop het witlof) met wat peper en zout. Leg daar bovenop het witlof met de peren en giet het vrijgekomen vocht mee. Meng de walnoten er door.
Leg een paar kleine stukjes gorgonzola er op. Zet de schotel in de oven en leg na ongeveer 20 minuten de laatste stukjes gorgonzola er op en zet de schotel terug in de oven voor ongeveer 10 minuten totdat de kaas bijna is gesmolten.
******
Wat een gezellig verhaal is het weer Sylvia, daar had ik echt behoefte aan nu ik nog wat met de naweeen van een gros rhume op de bank hang...... Ik bewonder wel jullie klus energie hoor, wij hebben dat nooit zo gehad.
BeantwoordenVerwijderenWat een energie hebben jullie om de vloer en vele andere klussen zelf te doen!
BeantwoordenVerwijderenHet huis op de foto bovenaan je blog is dat dit huis of waar jullie eerst woonden? Gezellige dag
groetjes, Truus uit Drenthe
Dat was wel boffen, dat je bij Ikea precies dat vond, wat je wilde. Toen ik las over de grote moestuinen links en rechts, dacht ik meteen: oh die hebben dan teveel en dan wordt er gedeeld. Heerlijk is dat. Weer dank dat ik mocht meegenieten. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderenGezellig verhaal alweer, dank je wel voor je recept!
BeantwoordenVerwijderen