KLUSSEN, TUIN EN VISITE

Nadat het akelige voorbereidingswerk aan de badkamer klaar was, konden we aan het afwerken beginnen.

We hadden al geshopt voor een hoekbad, badmeubel, kranen, nieuw toilet en de wand bekleding. Wonder boven wonder ging het aftimmeren van de muren met de panelen super snel, dankzij onze goede voorbereiding!

Het klinkt allemaal wel alsof al het werk zonder slag of stoot ging, maar soms zaten we in een gigantische puinhoop, en dan bedoel ik ook een hoop puin! 

Het puin moest weer afgevoerd worden en dat was soms best zwaar werk.

Joep, had tijdens het slopen van de badkamer, de glazen stenen ruit, die in de buitenmuur van de badkamer zat en niet open kon, na lang slijpwerk er uit gekregen. 

Daarvoor in de plaats was een normaal raam gekomen, want een badkamer zonder raam, ondanks dat er een centrale afzuiging was geïnstalleerd vonden we niet prettig.

Toch heerlijk om in de vroege ochtend als je in bad lag, de vogeltjes te horen fluiten en je voelde, dat de zon zijn warmte begon af te geven.

Er zat echter wel een maar aan, voordat we dat konden/mochten doen! Die buitenmuur grensde aan de tuin van Madame Paret en volgens de wet mag je als de grond van de buren binnen een bepaald aantal centimeters begint, daar geen openslaande ramen in hebben. We hadden dit van tevoren met Madame Paret overlegd en die had er helemaal geen problemen mee als we dat zouden veranderen.

Toen de badkamer klaar was, waren we meer dan tevreden, de plavuizenvloer uit de keuken hadden we door laten lopen in de arrière-cuisine en badkamer, zonder drempels. De deur van de keuken naar de arrière-cuisine hadden we laten vervallen.

In het voorjaar van het daarop volgende jaar hadden we een bescheiden moestuin aangelegd. Een rijtje met sperziebonen planten, een rijtje wortelen, prei, een paar kolen, uien, diverse soorten tomaten, alles op bescheiden schaal. De onmisbare kruiden zoals tijm, rozemarijn, peterselie, salie, bieslook en basilicum kregen een plekje in een apart bedje.

Aan de wegkant naast de parking maakte ik nog een nieuw perk met een gewaagde kleurencombinatie van onder andere blauwe riddersporen, die twee keer per jaar bloeiden, gele lelies, vrouwenmantel en oranje rozen.

De planten in het perk met daarin de overgeplaatste grote struiken deden het goed.

Onze grasmat werd steeds sterker door het vele maaien, was zelf groener dan dat van de buren!  Al met al was de tuin nu een echte tuin geworden. We konden overal zitten, met de zon mee verhuizen of juist in de schaduw zitten onder één van de appelbomen, ideaal.

Vlek en Carbone waren ook al héél lang helemaal ingeburgerd. 














Ze hadden in het begin nog wel eens een aanvaring met de kat van Madame Räe, want die rook op afstand ook de plek waar hun brokjes stonden. Maar een matpartij, gelukkig zonder vervelende verwondingen, werd toen beslecht in het voordeel van de buurkat. Die mocht voortaan “mee eten” en ook in onze tuin komen.

Hoewel er honderden vierkante meters bos achter aan onze tuin grensden, vonden Vlek en vooral Carbone het nodig om steeds de weg over te steken om daar in een rommelige tuin van een onbewoond nieuw huis op een paal de boel te kunnen overzien.

In het begin maakten we ons daar vreselijk druk om, want in ons vorige huis had ze alleen maar auto`s gezien, als die al op de cour waren.

Maar kennelijk lette ze goed op met oversteken en zodra ze ons bijvoorbeeld thuis zag komen dan kwam ze gauw naar haar eigen tuin.

Leontine en Harm waren in Limburg verhuisd van hun huurappartement naar een twee onder één kap koopwoning. Uiteraard gingen we daar een kijkje nemen. Het huis lag leuk aan de rand van een dorp met vrij uitzicht over de velden en toch dichtbij Sittard.

Leontine was in blijde verwachting en de geboorte van de baby werd in september verwacht. De babykamer, was klaar voor zijn “bewoner”!

In alle opzichten was dat jaar een druk jaar. Suzanne werd op Cyprus geopereerd aan haar schildklier en toen ben ik veertien dagen naar haar toe geweest. Nicolas had onregelmatige werktijden en zodoende kon ik me als het nodig was met Julia bezig houden, terwijl Suzanne het rustig aan kon doen.

Het viel toevallig samen met de tweede verjaardag van Julia, dus dat was een leuke bijkomstigheid om daar te zijn. Uiteraard werd haar verjaardag gevierd met de hele familie van Nicolas met weer een prachtige grote verjaardagstaart.

Tijdens mijn verblijf op Cyprus was Joep druk in de weer geweest met de eetkamer en die was klaar toen ik terug kwam! 

De eetkamer had in de loop der tijd dienst gedaan als semi-opslag ruimte in het begin, slaapkamer toen weer eetkamer met het grenen meubilair.

Dus de eetkamer was nu uiteindelijk zoals we hem voor ogen hadden; een gezellige lichte kamer met “luchtig” meubilair!

Zoals van ouds kwamen Ymer en Elly logeren en werd er een song geschreven of afgemaakt, of gefilmd, drie gangenmenu`s klaar gemaakt, saté gegeten, een wijntje gedronken en de tijd vloog voorbij.

Leontine was in het voorjaar ook geweest. Het leuke was dat we toen konden meedenken om jongensnamen te verzinnen. Het zou dus een jongetje worden, dat wisten ze al!

Mijn zus, Inge kwam ook logeren, want zij was toch wel erg benieuwd hoe ons huis en tuin er uit zouden zien. Als ze er was, slenterden we samen over een plaatselijke markt, waar het kleurenpalet van rijp fruit ons toelachte.

De in de hallen uitgestalde soorten kaasjes en moppen ambachtelijk brood, konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.

We pakten een terrasje, aten onze bij de bakker gekochte croissants bij een kopje koffie op en keken mensen! 

We haalden Suzanne en Julia van het vliegveld in Parijs op, om weer een paar maanden bij ons door te brengen.

Julia was een jaartje ouder en nu kwam de speeltuin bij ons om de hoek goed van

pas. Opa had vaak “dienst” en dacht dat hij rustig op een bankje kon gaan zitten kijken. Niets was minder waar; het was opletten geblazen, meelopen, opvangen en mee gaan op de glijbaan!

We nodigden de nieuwe eigenaren van ons vorige huis uit met hun vrienden voor een etentje. We hadden het altijd gezellig met ze en we zagen elkaar regelmatig als zij weer in Frankrijk waren.

Zij organiseerden voor hun vrienden uit Nederland en Frankrijk een barbecue, de datum daarvoor was al een jaar van tevoren vastgesteld!

En toen werden de weilanden gebruikt, als mini-camping voor hun gasten met caravans. Het werd een erg gezellige middag en lange avond.

                                                     ****

RECEPT

APPELCAKE

Ingrediënten:

- 200 gram zelfrijzend bakmeel
- 200 gram roomboter
- 140 gram suiker
- 4 eieren
- 2 eetlepels melk
- 2 appels
- kaneel
- zout

Springvorm doorsnede 24 cm.

Verwarm de HETELUCHTOVEN voor tot 160 graden.

Meng in de keukenmachine de zachte boter met de suiker, voeg één voor één de eieren toe en klop het geheel  tot een mooi zacht beslag. Voeg het gezeefde bakmeel met een snuifje zout en 2 eetlepels melk toe en meng dit luchtig door het beslag.

Doe ongeveer twee derde gedeelte van het beslag in de ingevette springvorm, strijk het glad. 
Schil de appels en snijd hem in vieren en vervolgens in mooie dunne schijfjes. Leg nu op ongeveer twee centimeter van de buitenste rand een cirkel van de appelschijfjes. Strooi er voorzichtig wat kaneel overheen.
Dek dit af met de rest van het beslag en strijk de bovenkant glad. Leg nu in het midden een cirkel van de appelschijfjes met wat kaneel er over heen.

Bak de cake in ongeveer 50 minuten gaar in de HETELUCHTOVEN.

Door de appel ook in het deeg te verstoppen, is het niet zo een droge cake, een beetje kleverig door de appel en daar houden wij van!

                                                                ****

REIZEN, KLUSSEN, REIZEN.

Dit keer was de treinreis wel comfortabel, want ik kon voor de prijs van een tweede klas kaartje, in het weekend eerste klas reizen in de Thalys. Op zich vind ik het daar in de tweede klas een beetje krappe bedoening. Dus zat ik in de eerste klas op een één persoonsbankje met een tafeltje voor me. Dat was handig, zo kon ik onderweg nog wat patch blokjes in elkaar naaien.

In Nederland kon ik voor mijn moeder zorgen, de val op zich viel gelukkig nog mee. Voordat ik na een dag of veertien weer terug ging, had ik ook een rollator voor haar geregeld, want fietsen op 87 jarige leeftijd vonden we allebei niet meer verantwoord. Ze woonde in een bejaardenwoning, midden in het centrum van haar woonplaats, zodat ze lopend met haar rollator naar de winkels kon.

Haar autootje had ze twee jaar daarvoor al weggedaan.

Terug in Cerilly konden we de bestelde keukenelementen ophalen, het fornuis en de koelkast. 

Het was nog een grote puinhoop in de keuken, maar beetje bij beetje kwam er schot in. De muren moesten afgesmeerd worden, nieuwe elektra aangelegd, de CV ketel werd netjes weggewerkt, de oude plavuizen moesten er uit en de vloer moest geëgaliseerd worden. De muren moesten behangen worden met glasvezelbehang en geschilderd en als laatste kwam er een nieuwe lambrisering.

Toen konden we onder het “toeziende” oog van Julia, die inmiddels haar eerste vliegreis vanuit Cyprus er op had zitten, beginnen met het in elkaar zetten van de keukenelementen.

Suzanne, Nicolas en Julia waren naar Nederland gevlogen en zij hadden in de woonplaats van onze moeders een vakantiehuisje gehuurd. Zo konden ze onze moeders ook kennis laten maken met Julia en dat vonden onze moeders fantastisch.

Joep en ik gingen weer samen naar Nederland om Suzanne en Julia op te halen, zij zouden nog een poosje bij ons logeren. We sliepen toen met zijn allen ook nog bij Leontine en Harm in Einighausen. Nicolas vloog terug naar Cyprus.

Zodoende kon Julia in haar nieuwe kinderstoel, na haar eerste lange autorit van ruim acht uur, gezellig toezien hoe de keuken steeds meer vorm begon te krijgen.

De zitkamer veranderde van tijd tot tijd ook van indeling, vooral rommelig nog met ingepakte dozen, waarop Carbone lag en een heerlijk overzicht had op die manier. Het ouderwetse, maar nog in prima staat verkerende zeil was voorlopig ook onbezorgd, vooral omdat er nog met van alles en nog wat heen en weer werd gesjouwd. De grote koelkast en fornuis, die met behulp van Johan naar boven en naar binnen waren gebracht, stonden er ook tijdelijk totdat de vloer in de keuken klaar was. De box van Julia vond er ook nog een plaatsje. En zo was het toch nog gezellig!

We hadden nog wel onze ouderwetse badkamer, maar daar zat het bad zo laag, dat we op onze knieën er voor moesten liggen als we Julia wilden wassen, dat vonden we niet zo prettig

Het badderen van Julia deden we ook in de “arrière-cuisine” in de gootsteen en dat paste nog net! 

In feite hadden we in die periode héél veel plezier van onze kleine “arrière-cuisine” en we konden er de humor wel van inzien.

Als eerste hadden we in de keuken het fornuis geïnstalleerd, dus er kon gelukkig weer normaal gekookt worden.

Alleen als er iets afgegoten moest worden, dan moest dat nog in de “arrière-cuisine” gebeuren.

We vonden dat ondanks onze klussen die lagen te wachten, het belangrijk dat het familie en vrienden gebeuren gewoon door moest gaan. Als Julia haar middagdutje uit had, gingen we naar de grote stad. We vermaakten ons daar met het boodschappen doen, gingen naar onze favoriete partijenwinkel, waar opa Joep, Julia tot haar grootste plezier midden in een bak met pluchebeesten zette!

Suzanne en ik konden op die manier rustig onze gang gaan, leuke hoedjes oppassen, in de winter een badpak kopen. Niet te vergeten naar handtassen en serviesgoed (onze zwakke punten!) te kijken en leuke speeltjes voor Julia kopen, kortom altijd geslaagd zo een middagje.

Je werd er wel een beetje moe van en als we thuiskwamen moesten we nog alle boodschappen omhoog vanuit de garage naar de keuken sjouwen.

Eén van onze eerste prioriteiten was het laten aanleggen van een oprit vanaf de straatkant en een parking. Dan konden we tenminste met de auto in de tuin, niet helemaal voor de deur komen, maar het zou wel makkelijker zijn met van alles in en uitladen.

We kregen van een vriendin een naam en adres door van een goede vakman op het gebied van grondbewerking. Er was namelijk een aardig verschil in hoogte om vanaf de straat in onze tuin te komen. Zou dat dan wel kunnen?

Joep, reed een keer naar de beste man om een afspraak te maken, zodat hij de situatie ter plekke kon bekijken en een offerte uit kon brengen.

Toen hij kwam, een lange man met een tanig uiterlijk van het buitenwerk, maar zeer creatief en in één oogopslag had hij het ontwerp in zijn hoofd. Hij nam een grondmonster om te kijken hoe diep er van alles zat.

Omdat we halverwege een heuvel zaten, hadden we geluk, want hij kwam al gauw op een grindbodem en rotsen. Hij legde ons uit wat er allemaal moest gebeuren, grond afgraven, een muur metselen om de grond die dan hoger gelegen was, tegen te houden. Er moest als onderlaag grof en fijn puin gestort worden, grind daarover heen, het geheel moest aan getrild worden enzovoort.

Wij vonden het best een schappelijke prijs die hij voorstelde en we hadden vertrouwen in hem. Niet dat het zoals wij dat noemden "à donner" (te geef!) was, want het was wel bijna vierduizend euro, maar er moest dan ook heel wat werk verzet worden.

Maar voor dat die werkzaamheden konden beginnen, gingen we eerst Julia en Suzanne weer naar het vliegveld in Brussel brengen.

Wij vonden die afstanden heel gewoon en we waren goed uitgerust om Julia onderweg bezig te houden.

Afgezien van de tukjes die ze gedurende een uur of acht rijden deed, haar natje en haar droogje kreeg, we regelmatig stopten, kreeg ze geen genoeg van onze  gezamenlijke “zangkwaliteiten”!

We begonnen met “Klap eens in je handjes, op je boze..?! bolletje”, want met de daarbij behorende bewegingen kon ze meedoen.

En ondanks dat het allàng Sinterklaas was geweest, was het lied van Henk Westbroek: “Sinterklaas, wie kent hem niet” een topper, want dan zongen Joep, Suzanne en ik luidkeels met de CD mee: “ Taaitaai, taaitaai……péépernoóten, pépernoten!!  En dat ging steeds sneller!

Dan keek ze ons lachend en vol bewondering aan en misschien dacht ze wel: “Hoe krijgen ze dat nou voor elkaar?”

                                         **************

RECEPT

PREISOEP.

Ingrediënten:

-  3 preien
-  2 middelgrote aardappelen
- 50 gram diepvries doperwten
- groentebouillon (van blokje)
- 1 sjalotje
- 1 teentje knoflook
- peper,zout
- takje tijm
- peterselie
- olie
- kerriepoeder

Was de preien goed schoon, snij het witte gedeelte (bewaar een gedeelte van het groen) in grove ringen en bak ze met het gesneden sjalotje, teentje knoflook aan in de olie. Voeg er een beetje kerriepoeder bij en roer alles goed om. 
Voeg de in stukken gesneden geschilde aardappelen, de diepvries doperwten en het takje tijm toe. Giet er de warme groentebouillon bij totdat alles net onder staat. 
Laat het geheel ongeveer 25 minuten zachtjes koken. Haal het stokje van de tijm er uit. Puree de soep, maak eventueel op smaak af met peper en zout. 
Voeg nog wat bouillon toe, als de soep te dik is. 
Garneer de kop soep met wat van het groen van de prei, héél fijn gesneden en/of peterselie. 

                                Voor de liefhebber kan er nog crème fraîche door.            

                                                                 ****