Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

dinsdag 15 december 2015

NOG MEER NIEUWS



Tijdens de periode waarin wij ons huis te koop hadden staan, totdat het verkocht was, werd er door ons heel wat heen en weer gevlogen en gereden.
En wel voor een hele blijde gebeurtenis.
We waren namelijk voor het eerst Opa en Oma geworden.






 Suzanne en Nicolas hadden in de zomer een dochter gekregen. Na een goed verlopen zwangerschap werd zij met een keizersnede gezond en wel, ter wereld gebracht. Zij kreeg twee mooie voornamen, roepnaam Julia.
We zijn vlak na haar geboorte naar Cyprus gegaan. En dan is zo een pasgeboren baby niet ineens zomaar een baby, maar je kleinkind. Een gedenkwaardig moment om haar voor het eerst in je armen te houden.
Dat voelt heel anders dan dat je bij een bekende een blik in een kinderwagen werpt en zegt: “Nou het is een mooie baby, hoor!” Dat meen je dan wel, maar daar heb je geen emotionele gevoelens bij!

Suzanne moest de eerste tijd rustig aan doen. Zoals bij alle kersverse ouders was het in het begin spannend, je moet je ritme vinden in het nieuwe dagelijkse leven. Gelukkig hadden ze een fantastisch dokter, die ze te allen tijde konden bellen om raad te vragen.
Drie maanden na haar geboorte, zijn we weer naar Cyprus gegaan en we zijn toen mee geweest naar die dokter, voor een controlebezoek van Julia.
Bij de entree, van zijn aan huis gehouden praktijk, moest iedereen plastic slofjes over zijn schoenen aan doen. We werden allemaal hartelijk verwelkomd en mochten mee de spreekkamer in en hij nam alle tijd om haar te wegen, onderzoeken en gaf uitgebreid antwoord op alle gestelde vragen.
Gelukkig was alles met Julia in orde en was ze al aardig gegroeid. Wat ging dat toch snel!

Vlak voor de geboorte van Julia waren Suzanne en Nicolas verhuisd naar een nieuw appartement aan de rand van Nicosia. Een fantastisch appartement met
een mooi uitzicht, drie slaapkamers, een grote woonkamer en grote woonkeuken.
In totaal waren er drie balkons met kunststof schuifpuien. Die schuifpuien stonden eigenlijk altijd open om een verkoelend windje door het huis te laten gaan, want warm dat het daar kan zijn!
In het begin dacht ik nog, straks wordt Julia verkouden van al die tocht, maar het bewijs werd geleverd, niks aan de hand. Gewoon lekker liggen tukken met wapperende gordijnen met alleen een rompertje zonder mouwen en een luier aan.





Het was niet altijd gemakkelijk om ze daar weer achter te laten, omdat we weer terug moesten naar La Douce France.

Bij Leontine was er ook het één en ander veranderd. Ze had na al die jaren haar baan als hostess opgezegd. Die jaren zijn wel een goede leerschool geweest, je doet een hoop mensenkennis op, moet goed kunnen organiseren en bijvoorbeeld adequaat ingrijpen in noodsituaties.
Zij was op de leeftijd gekomen dat ze behoefte kreeg aan een eigen stekkie. In feite was het al die jaren in zekere zin een “zwervend” bestaan!
Ieder seizoen in een ander huis en of plaats wonen, afhankelijk van de overeenkomst die haar reisorganisatie met de eigenaar van een huis kon sluiten. Nou waren dat meestal niet de allerberoerdste plekjes, maar toch. Gelukkig had ze ons in Frankrijk en mijn moeder en zus in Nederland, waar ze tussendoor kon logeren, voordat haar winterse trektocht naar allerlei landen begon. Maar dat was dan ook weer zonder vaste woon-of verblijfplaats om het zo maar eens uit te drukken!

Toen ze pas in Nederland terug was, heeft ze een poosje op een kamer in Utrecht in een studentenhuis gewoond. De kamer was van een vriend, die op stage naar het buitenland moest. Daar voelde ze zich, als enig meisje een beetje moeder-overste, want wat kunnen jongens een smerige puinhoop in een keuken maken!
Zij liet de keuken daar altijd brandschoon achter, het was alleen jammer dat het niet veel hielp. Ik heb toen ook nog een paar nachtjes bij haar gelogeerd, want we moesten haar belastingaangifte regelen. Dat deden we zittend op de grond, vanwege ruimtegebrek voor de benodigde ordners en paperassen.
Hilarisch was het eigenlijk wel, zij in de hoogslaper en ik op de grond op een luchtbed met mijn benen onder de tafel. Tot héél laat lagen we wakker vanwege de rampetamp muziek van de medebewoners, die `s avonds pas tot leven kwamen!

De vriend van Leontine, Harm zat in de röntgen technologie en had vanwege zijn beroep ook al heel wat mooie plekjes op de wereld gezien. Uiteindelijk zijn de twee wereldreizigers neergestreken in een appartement in Zuid-Limburg.
Een voormalige boerderij, met hele grote poortdeuren die uitkwamen op een binnenplaats. De boerderij was verbouwd tot een klein appartementen complex. Heel erg leuk gedaan. Zij hadden beneden een grote woonkeuken, waar naast een eethoek ook nog genoeg ruimte was voor een comfortabele bank. Op de eerste etage waren de woon en slaapkamer.
Leontine had een baan gevonden op een nieuw op te richten groot vakantiepark in België, net over de grens. Harm had ook zijn werk in Limburg.



In het kader van onze opruiming van overtollig meubilair vonden onze door Joep opgeknapte palissander eettafel en de opgepoetste Thonet eetkamerstoelen van Suzanne een plekje in de woonkeuken in Limburg.


En toen werd het voor ons, na al dat heen en weer reizen, de hoogste tijd om weer eens een aanhanger vol te laden en alvast naar ons toekomstige huis in Cerilly te brengen.

                                                             ****

RECEPT

GEVULDE APPELS UIT DE OVEN

Ingrediënten voor 2 personen:

- 2 appels
- 1  halve eetlepel rozijnen,
- 1 eetlepel honing
- 1 theelepel kaneel
- 1 ei
- 1 plakje bladerdeeg
- beetje citroensap
- 1 grote eetlepel bran flakes of muesli

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Snijd een kapje van de appel, boor het klokhuis eruit, zonder er helemaal door heen te steken. De onderkant van de appel moet heel blijven.
Schrap voorzichtig nog wat vruchtvlees uit de appel om de opening wijder te maken, maar niet teveel.

Meng in een kom, het vruchtvlees, haal het ook uit het kapje en besprenkel het met een paar druppels citroensap. Meng dit met de rozijnen, de fijn gedrukte bran flakes of muesli, honing en een beetje kaneel. Optioneel is het toevoegen van suiker.

Vul de opening van de appel daarmee, druk voorzichtig een beetje aan en dek de appel af met reepjes van het ontdooide bladerdeeg. Klop het geel van een ei los met een drupje water en bestrijk hiermee de bladerdeeg reepjes en druk de uiteinden goed vast tegen de appel.
Plaats de appel in een ovenschaal met een klein laagje water en bak de appel in ongeveer 30 minuten totdat het bladerdeeg ook mooi gekleurd is.
Eet de appel lauwwarm op.



Voor het "gemak" heb ik er vanillevla bij geserveerd met slagroom, maar een bolletje ijs en/of zelfgemaakte vanillesaus is chiquer bij nader inzien!


                                                  ****

4 opmerkingen:

  1. Wat een veranderingen maar ook wat leuk om de eerste keer grootouders te worden. Je eigen kind die een kind krijgt -een heel apart gevoel is dat en van je kleinkind wel de lusten maar niet de lasten. Genieten is het om zo'n kindje te zien opgroeien.
    Gezellige dag
    groetjes, Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heerlijk om opa en oma te worden, een rijkdom! Heerlijk blogverhaal, altijd weer genieten.
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Kleinkinderen ze blijven bijzonder. Jammer alleen voor opa en oma dat ze niet om de hoek wonen maar dat maken de bezoekjes als je ze ziet dubbel bijzonder.
    Bedankt voor het recept lijkt mij heerlijk nu het buiten kouder wordt.
    Groeten
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat zijn jullie toch een interessant gezin. Niets jarenlang in hetzelfde dorp wonen, nee, reizen en trekken en durven en doen. Geweldig. Ik heb weer genoten. Dank je wel. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen