Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

dinsdag 15 april 2014

VERDER KIJKEN.....




Na ons bezoek aan Fours, reden we verder en toen we Nevers binnen reden, voelden we ons als gestoofde peren in de rode wijnsaus.
In de auto was de temperatuur behoorlijk gestegen en de open raampjes gaven ook al niet vele verkoeling. Het doordringende lawaai van optrekkende vrachtauto`s en de stank van de diesels werkten niet zo rustgevend.
Op een ansichtkaart ziet het er vredig uit. Nevers; met hoog tegen de helling gelegen majestueuze oude gebouwen.
De rivier de Loire stroomt gezapig langs de stad met aantrekkelijk schaduwrijke wandelpaden.
We twijfelden zouden we hier de “Ibis” induiken of zouden we verder gaan?

We gingen verder, richting Moulins-sur-Allier. Volgens ‘LAGRANGE’ een Luilekkerland voor woningzoekenden!
Halverwege passeerden we een wegwijzer, met de plaatsnaam
“Bourbon L`Archambault”.
“Oh”, riep ik in mijn nopjes, vanwege het herkennen van de moeilijke naam.
“Daar moeten we ook nog naar toe. Weet je wel, het plaatsje van die foto met de ruïnes van een kasteel. In “LAGRANGE” hebben we ook nog een advertentie aangestreept van een notaris daar”.
“Laten we daar dan maar eerst neer toe gaan, misschien kunnen we daar wel ergens overnachten, ik heb geen zin om in een drukke stad te gaan zoeken”, zei Joep, terwijl hij snelheid minderde.
We zaten net op het gedeelte van de weg, waar de weg overging in een vierbaansweg. We waren verplicht een paar kilometers door te rijden, voordat we konden keren.
Nadat we gekeerd waren, kwamen we door een paar kleine slapende schilderachtige dorpen.

We waren onder de indruk van de omgeving.
Groene heuvels, de een iets steiler dan de andere, doorsneden met valleien van onder andere de rivier de Allier en kleinere stroompjes.


Bloeiende bomen in roze en wit stonden mooi te zijn tussen het tere groen van andere ontluikende gewassen.
Smalle kronkelende wegen met aan weerszijden hoge heggen, waarin van alles groeide en bloeide, vooral de brem.
De brem, de mimosa van de Auvergne.

In de verte staken de rode daken af tegen een waas van zachtgroen.
Imposante oude eiken stonden her en der in de weilanden.
De voor ons zo witter dan wit aandoende “Charolais” koeien lagen in de schaduw van de eiken.
We waren inmiddels in het departement; de “Allier”, het noordelijke gedeelte van de Auvergne.
We voelden allebei hetzelfde; dit was het Frankrijk wat we voor ogen hadden.

Toen we “Bourbon L`Archambault”  binnen reden, werd dit gevoel alleen nog maar versterkt.


Een levendig plaatsje waar hoog boven de daken van de huizen, de ruïnes van het “Chateau des Ducs de Bourbon” uit torenen. Een gezellige straat met terrasjes, eeuwenoude smalle steile zijstraatjes, winkels en een pleintje voor de “Marie”.
In het centrum zagen we gebouwen, met de “grandeur” van vervlogen tijden en die architectonisch gezien, niet zouden misstaan op de Boulevard des Anglais in Nice.
De meeste van de gebouwen, zijn in gebruik als hotel of worden als gemeubileerde appartementen verhuurd.
Bourbon L`Archambault is een kuuroord voor mensen met reumatische aandoeningen.



In tegenstelling tot andere kuuroorden liepen hier geen mensen rond, die devoot aan een bekertje mineraal houdend water liepen te nippen.
Dat is ook beslist af te raden, want het water komt op een temperatuur van ongeveer vijfenvijftig graden Celsius uit de bron!

We reden een rondje door Bourbon en ons oog viel op een oprit overspannen met een sierlijke boog met de naam “Villa des Fleurs”.
We parkeerden onze auto op de “cour”. We werden gastvrij ontvangen door de eigenaresse.
Er waren nog drie kamers vrij en wij mochten kiezen.
We namen een grote kamer op de eerste verdieping, waar blauw de hoofdkleur was. Hoge ramen met lange blauwe gordijnen, opgehouden door een embrasse. Een mooie antieke marmeren schouw met een spiegel er boven en een zitje gaven de kamer een huiselijk tintje.

Het was nog steeds heerlijk weer. We gingen even uitblazen op het terras, omgeven door een tuin, waar de kleuren van de vroeg bloeiende planten de boventoon voerden.
`s Avonds lieten we ons in de sfeervolle eetzaal, te midden van de andere gasten, verwennen met een smakelijk menu.

De volgende dag gingen we vanuit Bourbon alsnog een kijkje nemen in Moulins. Volgens de advertentie in “LAGRANGE” op zoek naar de makelaar met wel vijfhonderd aanbiedingen!
Toen we in het centrum aankwamen en de auto hadden geparkeerd, werden we getroffen door de charme die “Moulins” uitstraalde.
Een gezellig plein, winkels, terrassen, de overdekte “Halle”, de twee grote kathedralen, die al vanuit de verte te zien waren.
Musea, oude huizen, het “belfort of Jacquemart”, heel verrassend en aantrekkelijk.


We kregen gelijk de neiging om cultureel te gaan doen! Maar we waren uiteindelijk gekomen voor de makelaar met dezelfde naam als het belfort.

Onderweg namen we op een terras nog een glaasje jus d`orange. We keken naar het komen en gaan van auto`s, mensen die boodschappen deden en parkeerwachters, die met gulle hand bonnen uitdeelden!
Meneer “Jacquemart” was niet de enige makelaar merkten we. Bij de tweede etalage, behangen met foto`s en omschrijvingen, werd het ons al te veel om te onthouden, te vergelijken of te beoordelen.
Ook onze handicap van steeds weer moeten plassen speelden ons parten!
Het was wel vreemd dat we er alleen last van hadden, als we voor de “immobiliers” stonden.
Hadden we soms last van een anti-huizenkijk virus??
Of was het een zusje van mijn anti klerenwinkel virus en had ik Joep besmet?
Te veel kleren en te veel mensen, die er kennelijk geen moeite mee hebben om de speld in de hooiberg te vinden. Niks voor mij!

Al kijkend, pratend en steeds toiletten bezoekend, kwamen we tot een conclusie; het scala van aanbiedingen was (weer) te groot voor ons bevattingsvermogen.
We keerden opgelucht terug naar Bourbon.
Heel toepasselijk gingen we op zondag de achtste mei, `s morgens op zoek naar de “Avenue du 8 Mai 1945”, waar het notariskantoor gevestigd zou zijn.
Toen we vanuit de oprit van het hotel de weg op wilden draaien, moesten we eerst voorrang geven, aan een fanfare.
Achter de fanfare liepen een tiental veteranen uit de oorlog, die na hun ereronde door het dorp op weg waren naar het monument voor de jaarlijkse herdenking.

Het kantoor van de notaris was gevestigd in een witte bungalow met een tuin en een hek er omheen, zo op het oog een normaal woonhuis.
Maar er stond een vitrine met aanbiedingen voor het hek op de stoep.
Een verademing, slechts vier aanbiedingen in de vitrine. De aanbiedingen uit “LAGRANGE” stonden er helaas niet bij.
Zou alles al verkocht zijn?
Of was het vanwege plaatsgebrek in de vitrine?
We hoefden zowaar niet te plassen, ondanks ons glas jus d`orange en twee koppen thee bij het ontbijt!
Misschien een goed voorteken?

Volgens het bord, waarop de kantoortijden stonden vermeld, konden we vanaf maandagmiddag twee uur terecht........

                                    ***************************

RECEPT.

Geroosterde boterham met avocado en uitgebakken spek.

Een lekker, simpel lunchgerecht.
- brood naar keuze
- 1 of 2 rijpe avocado`s
- peper,zout,citroensap
- ontbijtspek of bacon.

Rooster de boterhammen. Prak de zachte geschilde avocado`s met het zout, peper en citroensap door elkaar.
Bak het spek knapperig uit.
Beleg de boterhammen met het avocado mengsel en uitgebakken spek.


Daarginds



                                                       ****************

4 opmerkingen:

  1. Jammer,geen foto van het huis met balken en houten vloer uit je vorige aflevering.
    Dacht steeds dat -La Grange- een plaats was in Frankrijk.Vrienden van onze dochter hadden daar een huis met 2 gites.We zijn er ook geweest ongeveer 7 jaar geleden.
    Ja ja,hoezo-ik was me niet bewust dat ik het spannend maak?
    Nu weet ik nog niet of daar HET huis was-denk het wel.-nu moet ik plassen.
    gezellige dag en tot de 1e mei.
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja Truus, tot de 1e mei, misschien weten we het dan?!
      Groetjes Sylvia.

      Verwijderen
  2. Heerlijk he die herinneringen. Ik ben nog nooit in Moulins geweest , het is hier niet eens zo ver avndaan, voor ons achter Montlucon.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Weer genoten van je verhaal en laat ik nu 2 avocado's in huis hebben, dus dit receptje wordt gemaakt. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen