Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

dinsdag 15 maart 2016

KLUSSEN, TUIN EN VISITE



Nadat het akelige voorbereidingswerk aan de badkamer klaar was, konden we aan het afwerken beginnen.
We hadden al geshopt voor een hoekbad, badmeubel, kranen, nieuw toilet en de wand bekleding. Wonder boven wonder ging het aftimmeren van de muren met de panelen super snel, dankzij onze goede voorbereiding!
Het klinkt allemaal wel alsof al het werk zonder slag of stoot ging, maar soms zaten we in een gigantische puinhoop, en dan bedoel ik ook een hoop puin! 
Het puin moest weer afgevoerd worden en dat was soms best zwaar werk.

Joep, had tijdens het slopen van de badkamer, de glazen stenen ruit, die in de buitenmuur van de badkamer zat en niet open kon, na lang slijpwerk er uit gekregen. 

Daarvoor in de plaats was een normaal raam gekomen, want een badkamer zonder raam, ondanks dat er een centrale afzuiging was geïnstalleerd vonden we niet prettig.
Toch heerlijk om in de vroege ochtend als je in bad lag, de vogeltjes te horen fluiten en je voelde, dat de zon zijn warmte begon af te geven.

Er zat echter wel een maar aan, voordat we dat konden/mochten doen! Die buitenmuur grensde aan de tuin van Madame Paret en volgens de wet mag je als de grond van de buren binnen een bepaald aantal centimeters begint, daar geen openslaande ramen in hebben. We hadden dit van tevoren met Madame Paret overlegd en die had er helemaal geen problemen mee als we dat zouden veranderen.


Toen de badkamer klaar was, waren we meer dan tevreden, de plavuizenvloer uit de keuken hadden we door laten lopen in de arrière-cuisine en badkamer, zonder drempels. De deur van de keuken naar de arrière-cuisine hadden we laten vervallen.

In het voorjaar van het daarop volgende jaar hadden we een bescheiden moestuin aangelegd. Een rijtje met sperziebonen planten, een rijtje wortelen, prei, een paar kolen, uien, diverse soorten tomaten, alles op bescheiden schaal. De onmisbare kruiden zoals tijm, rozemarijn, peterselie, salie, bieslook en basilicum kregen een plekje in een apart bedje.




Aan de wegkant naast de parking maakte ik nog een nieuw perk met een gewaagde kleurencombinatie van onder andere blauwe riddersporen, die twee keer per jaar bloeiden, gele lelies, vrouwenmantel en oranje rozen.
De planten in het perk met daarin de overgeplaatste grote struiken deden het goed.

Onze grasmat werd steeds sterker door het vele maaien, was zelf groener dan dat van de buren!  Al met al was de tuin nu een echte tuin geworden. We konden overal zitten, met de zon mee verhuizen of juist in de schaduw zitten onder één van de appelbomen, ideaal.

Vlek en Carbone waren ook al héél lang helemaal ingeburgerd. 














Ze hadden in het begin nog wel eens een aanvaring met de kat van Madame Räe, want die rook op afstand ook de plek waar hun brokjes stonden. Maar een matpartij, gelukkig zonder vervelende verwondingen, werd toen beslecht in het voordeel van de buurkat. Die mocht voortaan “mee eten” en ook in onze tuin komen.
Hoewel er honderden vierkante meters bos achter aan onze tuin grensden, vonden Vlek en vooral Carbone het nodig om steeds de weg over te steken om daar in een rommelige tuin van een onbewoond nieuw huis op een paal de boel te kunnen overzien.
In het begin maakten we ons daar vreselijk druk om, want in ons vorige huis had ze alleen maar auto`s gezien, als die al op de cour waren.
Maar kennelijk lette ze goed op met oversteken en zodra ze ons bijvoorbeeld thuis zag komen dan kwam ze gauw naar haar eigen tuin.

Leontine en Harm waren in Limburg verhuisd van hun huurappartement naar een twee onder één kap koopwoning. Uiteraard gingen we daar een kijkje nemen. Het huis lag leuk aan de rand van een dorp met vrij uitzicht over de velden en toch dichtbij Sittard.
Leontine was in blijde verwachting en de geboorte van de baby werd in september verwacht. De babykamer, was klaar voor zijn “bewoner”!

In alle opzichten was dat jaar een druk jaar. Suzanne werd op Cyprus geopereerd aan haar schildklier en toen ben ik veertien dagen naar haar toe geweest. Nicolas had onregelmatige werktijden en zodoende kon ik me als het nodig was met Julia bezig houden, terwijl Suzanne het rustig aan kon doen.
Het viel toevallig samen met de tweede verjaardag van Julia, dus dat was een leuke bijkomstigheid om daar te zijn. Uiteraard werd haar verjaardag gevierd met de hele familie van Nicolas met weer een prachtige grote verjaardagstaart.


Tijdens mijn verblijf op Cyprus was Joep druk in de weer geweest met de eetkamer en die was klaar toen ik terug kwam! 


De eetkamer had in de loop der tijd dienst gedaan als semi-opslag ruimte in het begin, slaapkamer toen weer eetkamer met het grenen meubilair.
Dus de eetkamer was nu uiteindelijk zoals we hem voor ogen hadden; een gezellige lichte kamer met “luchtig” meubilair!



Zoals van ouds kwamen Ymer en Elly logeren en werd er een song geschreven of afgemaakt, of gefilmd, drie gangenmenu`s klaar gemaakt, saté gegeten, een wijntje gedronken en de tijd vloog voorbij.

Leontine was in het voorjaar ook geweest. Het leuke was dat we toen konden meedenken om jongensnamen te verzinnen. Het zou dus een jongetje worden, dat wisten ze al!

Mijn zus, Inge kwam ook logeren, want zij was toch wel erg benieuwd hoe ons huis en tuin er uit zouden zien. Als ze er was, slenterden we samen over een plaatselijke markt, waar het kleurenpalet van rijp fruit ons toelachte.
De in de hallen uitgestalde soorten kaasjes en moppen ambachtelijk brood, konden we niet zomaar aan ons voorbij laten gaan.
We pakten een terrasje, aten onze bij de bakker gekochte croissants bij een kopje koffie op en keken mensen! 

We haalden Suzanne en Julia van het vliegveld in Parijs op, om weer een paar maanden bij ons door te brengen.
Julia was een jaartje ouder en nu kwam de speeltuin bij ons om de hoek goed van
pas. Opa had vaak “dienst” en dacht dat hij rustig op een bankje kon gaan zitten kijken. Niets was minder waar; het was opletten geblazen, meelopen, opvangen en mee gaan op de glijbaan!

We nodigden de nieuwe eigenaren van ons vorige huis uit met hun vrienden voor een etentje. We hadden het altijd gezellig met ze en we zagen elkaar regelmatig als zij weer in Frankrijk waren.
Zij organiseerden voor hun vrienden uit Nederland en Frankrijk een barbecue, de datum daarvoor was al een jaar van tevoren vastgesteld!
En toen werden de weilanden gebruikt, als mini-camping voor hun gasten met caravans. Het werd een erg gezellige middag en lange avond.


                                                     ****

RECEPT

APPELCAKE

Ingrediënten:

- 200 gram zelfrijzend bakmeel
- 200 gram roomboter
- 140 gram suiker
- 4 eieren
- 2 eetlepels melk
- 2 appels
- kaneel
- zout

Springvorm doorsnede 24 cm.

Verwarm de HETELUCHTOVEN voor tot 160 graden.

Meng in de keukenmachine de zachte boter met de suiker, voeg één voor één de eieren toe en klop het geheel  tot een mooi zacht beslag. Voeg het gezeefde bakmeel met een snuifje zout en 2 eetlepels melk toe en meng dit luchtig door het beslag.

Doe ongeveer twee derde gedeelte van het beslag in de ingevette springvorm, strijk het glad. 
Schil de appels en snijd hem in vieren en vervolgens in mooie dunne schijfjes. Leg nu op ongeveer twee centimeter van de buitenste rand een cirkel van de appelschijfjes. Strooi er voorzichtig wat kaneel overheen.
Dek dit af met de rest van het beslag en strijk de bovenkant glad. Leg nu in het midden een cirkel van de appelschijfjes met wat kaneel er over heen.

Bak de cake in ongeveer 50 minuten gaar in de HETELUCHTOVEN.


Door de appel ook in het deeg te verstoppen, is het niet zo een droge cake, een beetje kleverig door de appel en daar houden wij van!

                                                                ****

3 opmerkingen:

  1. Het klinkt weer gezellig. En je recept ziet er ook heerlijk uit. Jouw preischotel die je in begin eens postte is hier een regelmatig terugkerend gerecht hoor.
    Zelfrijzend bakmeel heb ik in Frankrijk nog nooit gezien en aangezien ik niet zo'n kokkie ben . Heb jij een idee hoeveel bakpoeder je als vervanging moet gebruiken?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Tja, waar zal ik beginnen. Ik waan me helemaal in Frankrijk als ik je verhaal lees. Wat een verschil met de: "voor- en na foto's". Prachtig zoals alles eruit ziet. En wat een druk jaar hadden jullie. Merci weer voor dit blog. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jullie zijn behoorlijk druk geweest met de verbouwing maar het resultaat mag er zijn.
    Je zou bijna vergeten tijdens het lezen dat jullie al weer in Nederland wonen.
    Dank voor deze appeltaart-ziet er lekker uit.
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen