INWONING.

Nadat we een paar jaar met zijn tweeën gewoond hadden, kregen we inwoning.

Dat ging niet zo maar van de één op de andere dag.

Daar ging toch nog wel een hele voorbereiding aan vooraf.

Suzanne woonde in Nederland en had twee paarden, pony`s eigenlijk, de grootste maat, een rasechte Haflinger, die heette Mies en de andere, Floyd was een kruising van een Haflinger en een volbloed Arabier.

Misschien waren die laatste twee wel min of meer de aanleiding dat Suzanne ook naar Frankrijk verhuisde.

In Nederland woonde Suzanne in een appartement, dus waar waren de paarden?

Inderdaad in een pension.

Soms was dat redelijk dicht bij haar huis, maar er was altijd plaatsgebrek bij een manege/pension. Ze konden amper buiten lopen of ze stonden met zijn allen op een piepklein stukje wei, bijna zonder gras.

Ze verhuisden naar een ander pension met iets meer uitloop mogelijkheden, maar weer een stuk verder rijden.

Als we in Nederland waren en met Suzanne meegingen naar Mies en Floyd, dan vonden we het eigenlijk zielig zoals ze er bij stonden. Ze leken ook niet zo gelukkig te zijn of waren wij niet zo happy met hun situatie?

Wij hadden in Frankrijk meer dan twee hectare weide ongebruikt liggen.

Zo is het idee langzamerhand ontstaan en kreeg het plan om met haar vriend naar Frankrijk te komen steeds vastere vormen.

Suzanne had een baan gevonden als assistente van de directeur in een kasteel bij ons in de buurt. Het kasteel was een hotel en onder andere dankzij haar talenkennis kon zij daar aan de slag.

Zij verkocht haar appartement en de afwikkeling daarvan duurde nog even.

 Haar vriend kwam een paar maanden eerder naar Frankrijk om samen met Joep een paardenstal te bouwen.

We besloten het op de plek waar het schapenstalletje stond te bouwen, want daar was de grond altijd behoorlijk droog.

Wij hadden twee plekken in de wei, waar sprengen onder zaten en ondanks dat het soms op een hoger gelegen gedeelte was, was het er vaak vochtig.

Het ontwerp werd door Joep gemaakt, het zou een inloopstal worden, want Haflingers kunnen wel tegen een stootje en dan konden ze zelf regelen wanneer ze naar binnen wilden.

Uiteraard was het inkopen van alle materialen alleen al een hele klus.

De stal zou gebouwd worden met gepotdekselde planken, op een stenen fundering.

Bij een grote houtzagerij, lieten we alle planken op maat zagen.

Aangezien we aan de rand van het grootste eikenbos van Europa, 10.000 ha, het Forêt de Tronçais woonden, was er aan hout geen gebrek.

Voor de afrastering van de weide kochten we, in verhouding voor drie keer niks, een hele stapel eiken schaaldelen.

Voordat de stal helemaal klaar was, kwam Suzanne nadat alles in Nederland was geregeld ook naar Frankrijk.

Een hele reis met twee half verdoofde katten in haar Fiat Panda!

Doerak zo zwart als roet, net als onze Vlek, Smurf en Carbone, maar dan kleiner en Dieuwertje was een rood wit gestreepte poes.

Ze had ze al jaren, ooit uit een asiel gehaald en D&D waren echte stadse dames.

Ooit wel naar buiten geweest in een stadstuintje, maar daarna in het appartement niet meer.

Toen hadden we dus ineens vijf katten. De rangorde onderling moest natuurlijk vastgesteld worden.  Carbone, bijvoorbeeld zorgde er wel voor dat zij als eerste bij iemand op schoot kon liggen!

Op zich viel het wel mee, alleen onze Smurf vond het een leuke bezigheid om Dieuwertje te stalken.

Dieuwertje was een beetje bang, dus zij was al heftig bezig als ze later naast het terras bij de hortensia ging zitten. Zagen wij Smurf, die daar dan quasi onschuldig rond zat te kijken, dan wisten we dat Dieuwertje zich voor hem had verstopt en niet tevoorschijn durfde te komen!

Omdat de stal nog niet helemaal klaar was, konden we Mies en Floyd, tijdelijk bij goede vrienden van ons in hetzelfde dorp onderbrengen.

Daar was er aan ruimte geen gebrek met 38 hectare weide en weliswaar héél veel paarden, maar daar waren ze van harte welkom.

Mies en Floyd werden `s nachts in een trailer opgehaald uit Nederland.

Het in de nacht rijden had zijn voordelen, niet druk met verkeer dus kon er rustig doorgereden worden.

Eenmaal gesetteld in hun tijdelijke nieuwe omgeving, zagen we ze zienderogen opknappen. Niet dat het magere verwaarloosde scharminkels waren, verre van dat, maar ze kregen weer zin in het “leven”, om het maar eens dramatisch uit te drukken.

Ze hadden de ruimte, konden lekker rennen, met elkaar klieren en spelen.

Toen de stal klaar was, zijn ze lopend aan een halster, binnendoor over paden en de weg door Suzanne en onze vriendin opgehaald.

Aangekomen bij hun nieuwe stal bij ons huis, bleven ze eerst een beetje onwennig bij ons staan. We lieten ze de stal van binnen zien en toen kregen ze ineens de geest en begonnen met wapperende manen achter elkaar aan te galopperen.

Dat gaf héél veel voldoening om ze zo lekker onbevangen vrijuit te zien gaan.

Suzanne ging aan de slag bij het kasteel, ze had meestal onregelmatige werktijden.

Hoewel ze met haar vriend bij ons inwoonde, was het de bedoeling om een eigen stekkie te vinden.

Dat werd gevonden op zes km afstand van ons huis, Mies en Floyd zouden dan bij ons blijven, omdat er bij het gevonden huisje wel een ruime tuin was, maar geen ruimte voor paarden.

We vonden het huisje bij “onze” makelaar, Monsieur Dubois die niet meer bij de notaris werkte, maar voor zich zelf was begonnen.

Hij had dus gelijk gekregen, nadat hij vroeger had gezegd ”Tot het volgende huis!”

De voorlopige koopakte werd door Suzanne getekend en met een cheque werd de eerste aanbetaling gedaan, alles nog in francs, dus een heleboel nullen!

Er werden plannen gemaakt hoe het zo leuk en voordelig mogelijk door haar vriend opgeknapt kon worden.

Echter, na een paar dagen kwam er een brief van de notaris en wat schetste onze verbazing?

De door Suzanne afgegeven cheque viel uit de enveloppe en in de begeleidende brief stond, dat de koop niet door ging!

Eén van de erfgenamen van het huisje was het niet eens met de verkoop en ze hadden het aan een ander verkocht, zonder ons te informeren of  ons bijvoorbeeld de gelegenheid te geven om ook meer te bieden!

Uiteraard een teleurstelling, maar soms zeg je wel eens; achteraf: “Misschien was het wel ergens goed voor “.

De relatie van Suzanne en haar vriend liep stuk en hij ging terug naar Nederland.

Dat ging ook niet van de één op de andere dag en al met al was dat voor ons allemaal een vervelende periode.

Maar c`est la vie!

                                             ******************

RECEPT.

SALADE MET AARDBEIEN EN BRIE.

Lekkere frisse salade met zomerkoninkjes.

Ingrediënten voor 2 personen:

- 125 gram aardbeien
- half uitje fijn gesneden
- klein  blikje linzen
- 75 gram gemende sla
- 125 gram brie of camembert in stukjes gesneden

Pureer de helft van de aardbeien met anderhalve eetlepel lepel olijfolie en een halve eetlepel balsamicoazijn.
Verdeel de sla, de rest van de aardbeien met de ui, linzen en de stukjes kaas over twee borden en verdeel de dressing over de twee borden.

     Lekker met stokbrood en een glaasje wijn, op je eigen terras!

                                                   ***********