Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

vrijdag 15 mei 2015

LOGÉES.



Meestal wisten we wanneer er iemand langs wilde komen.
Nou ja, niet echt langs, maar logeren.
Dat vonden wij altijd erg gezellig en als je een paar dagen met elkaar optrekt, dan kom je tot heel andere gesprekken, dan dat je even een kopje koffie met elkaar drinkt.
Daar verheugden we ons op.
Als bijvoorbeeld onze vrienden Ymer en Elly kwamen, dan was het de sport om leuke menu’s in elkaar te draaien.


Zij wisten dat te waarderen en dan kwamen alle kook boekwerken weer op tafel.
Boodschappenlijsten werden er gemaakt en voor zover mogelijk, althans voor de eerste dag voorbereidingen gedaan.
Op één of andere manier waren Elly en ik goed op elkaar ingespeeld als we aan het koken waren.
Dat liep altijd gesmeerd.
Als geheugensteuntje had ik het menu op papier gezet en zo konden we het lijstje afwerken.
Als we alles onder controle hadden, konden we aan tafel en dan hadden we er geen probleem mee om lekker lang te tafelen.

Ymer en Elly kwamen ieder jaar een paar dagen.
Je zou het eigenlijk een werkbezoek kunnen noemen, hoewel het niet zo voelde!
Joep maakte al jarenlang muziek met Ymer.
Muziek; niet alleen op een instrument spelen, nee songs componeren en teksten er bij schrijven.

Er stond altijd wel een project op stapel, dus als zij kwamen werd dat verder uitgewerkt. De heren waren dan druk met het opnemen van de song, inspelen van bijvoorbeeld een gitaarsolo en tweestemmig zingen deden ze ook!

Elly en ik vermaakten ons prima, beetje bijpraten, tuinieren, oogstten in de moestuin of we gingen shoppen in Moulins.
Toen kwamen we bij het passen van een leuke BH ook tot een schrikbarende ontdekking, dat als je er één in Frankrijk wilt kopen, je opeens een véél grotere maat nodig hebt!
Hetzelfde geldt voor de kleding, maar ja het is Frankrijk!
Zelfs het systeem voor ontvangst op de televisie is anders.
En nog héél veel meer, daar kwamen we in de loop der jaren, vanzelf achter.

We maakten ook gezamenlijke uitstapjes, omdat er bij de geschreven song altijd ook een videoclip werd gemaakt.
Dat was een hele organisatie, waar gaan we heen?
Wat moet er gefilmd worden, passend bij de tekst?
 Ymer was de regisseur en had het scenario in zijn hoofd zitten. Niet op papier!
Elly en ik mochten/moesten soms de “roadies” zijn, dat is een chique woord voor pakezels!
 Gekscherend werd er gezegd, dat beroemde artiesten ook niet zelf met hun instrumenten lopen te sjouwen!
Wij moesten de gitaren en of versterker dragen, op commando op de knopjes start/stop drukken, terwijl de heren dan een stukje tekst mee zongen en er gefilmd werd.
Meestal moest het een paar keer over en uiteindelijk werden die beelden voor een paar seconden in de clip gebruikt of helemaal niet!
Maar dat nam niet weg, dat we van de ene locatie naar de andere reden en veel plezier hadden.
De ene keer stonden we bij een meer, dan weer op een kleine barrage in een rivier, dan was er een opname van een drukke winkelstraat nodig of juist een verlaten stad of van oude mensen. Zeer divers!
En het leverde ook aan aantal leuke bloopers op.

We gingen bij ons vandaan ook een dagje met zijn vieren naar Oradour sur Glane om te filmen. Daar was in de tweede wereld oorlog een grote razzia gehouden, waar veel slachtoffers waren gevallen en huizen in de brand waren gestoken.
Joep en Ymer hadden daar een song “Black Timbers” over geschreven.
In het dorp Oradour sur Glane is alles nog net zo als dat het na die razzia was.
Ruïnes van de huizen, nu helemaal verroeste auto`s en er waren bordjes op de afgebrokkelde muren gemaakt, waar bijvoorbeeld de bakker en de slager hadden gewoond.

Een museum en expositieruimte geven goed weer, wat er toentertijd gebeurde.
Heel erg indrukwekkend om daar rond te lopen.
Het waren dus niet altijd luchtige niemendalletjes, van “ik hou van jou en blijf je trouw” liedjes, die er werden geschreven.
Het hing er vanaf, waar op een bepaald moment de inspiratie vandaan kwam.

Toen er een opname op een station, in dit geval in Montluçon, werd gemaakt voor het liedje “Zonder jou” zaten Elly en ik op een bankje op een perron.
Ymer en Joep waren op een perron verderop bezig de camera aan het instellen, Joep ging even oefenen hoe hij verdrietig op het verlaten perron wegliep, nadat de trein was weg gereden met de “liefde van zijn leven “!
Het liedje heette niet voor niks “Zonder jou”.
Perfect georganiseerd.
Elly en ik riepen: “daar komt ie”, toen de trein er aankwam, want zij stonden met hun rug daar naartoe.
De camera stond opgesteld om de verder rijdende trein te filmen en Joep dan op een leeg perron achter zou blijven!
We zagen even niks, want de trein stond er voor.
We zaten aandachtig op te letten en de trein vertrok!
En toen tot onze grote hilariteit reed de trein weg in dezelfde richting, als waar hij vandaan kwam!
Weg was het hele script en Elly en ik moesten toen zo vreselijk lachen, omdat de mannen daar verloren op het verlaten perron stonden, zonder wegrijdende trein!

Traditiegetrouw gingen we ook altijd een dag uit eten en dan was het leuk om steeds een ander restaurant uit te zoeken.
Zo kwamen we in een naburig dorp in het een restaurant terecht, het heette: “Les Tilleuls” ( De linden), terwijl er geen linde te bekennen was.
Wel stonden er rondom het plein prachtige rood bloeiende kastanjebomen.



Binnen was het gezellig en onder het genot van een “Kir” bestudeerden we het menu, wikken en wegen, vlees of vis? Iedereen maakte zijn keuze.
Bij het opgeven van de bestelling, vroeg Joep ineens aan de serveerster wat het “Menu Terroir” inhield. Dat was een soort streekmenu gebaseerd op ingrediënten zoals ze die vroeger aten.
Dat leek Joep wel interessant en veranderde op het laatste moment van gedachte, hij nam het “Menu Terroir”!

Het voorgerecht werd geserveerd en het is me niet bijgebleven wat wij drieën hadden, maar Joep kreeg een bord voorgeschoteld, gevuld met een grijsachtige
substantie!
Het zag er een beetje drillerig uit, er kwam een wee luchtje vanaf en nodigde nou niet bepaald uit om aan te vallen.
We zaten te gissen, wat zou het kunnen zijn?
We vroegen het de serveerster, die net langskwam en zij zei:” Hanenkammen! “
“Hanenkammen? Ja, dat aten ze vroeger hier in de streek”, en weg was ze!

Ymer en Elly waren zo flink en probeerden een stukje, het smaakte nergens naar!
Joep, liet het gevulde bord voor wat het was en zag de rest van zijn “Menu Terroir” met angst en beven tegemoet.
De kwartel die ik later kreeg en met een gebruind velletje op mijn bord lag, daar had ik medelijden mee, ik zag ze toch liever rondvliegen!

Na deze culinaire “belevenis”, werd er de volgende dag door Ymer en Elly, ook traditiegetrouw nasi met echte Indonesische saté klaargemaakt.
Niet te versmaden!


En zo vlogen de dagen voorbij en voordat je het wist, gingen we het jaar daarop weer verder, waar we gebleven waren.
Ondertussen was er wel veelvuldig contact geweest, vooral als er weer een nieuwe song in de maak was.

                                      ************

RECEPT.

ASPERGES MET HAM EN EI. 

Daar kun je in deze tijd van het jaar eigenlijk niet omheen.

Benodigdheden, hangen af van het aantal personen en of het grote of kleine eters zijn!

Ik had voor 2 personen:
- ongeveer 15 asperges 
- Een paar vastkokende krielaardappelen, probeer het ras "Charlotte" te kopen, deze zijn zo smakelijk!
- 2 grote plakken achterham
- 3 eieren
- 30 gram boter
- 30 gram bloem
- bouillon (groentebouillon van een blokje) of aspergebouillon
- nootmuskaat, peper en zout
- 1 bosuitje en peterselie.

Schil de asperges en snijd aan de onderkant het houtige deel er af.
Kook de asperges ongeveer 8 minuten in een asperge pan,  laat ze daarna nog 10 minuten, van het vuur af,  met de deksel op de pan, nog verder garen.
Kook de aardappels net gaar, zodat ze mooi heel blijven.

Maak een bechamelsaus:
Fruit het lenteuitje licht aan in de boter, voeg de bloem toe, laat deze even garen goed roeren en maak de saus op dikte met de bouillon. 
Ik had een handje vol schillen van de asperges en de onderkanten goed gewassen en in een klein beetje water er een asperges bouillon van getrokken.
Maak op smaak met peper, zout en klein beetje nootmuskaat en fijn gesneden peterselie.

Kook de eieren hard.
Laat de asperges uitlekken.
Leg de asperges, krielaardappelen en ham op een bord.
Schaaf 1 ei aan "mimosa" (is op een hele fijne schaaf) door de bechamelsaus en lepel de saus over de asperges en aardappelen.
Snijd een ei in vieren en leg de partjes ook op het bord.

                                                     **************


4 opmerkingen:

  1. Gezellig verhaal weer. Wij hebben geen logeerruimte , heel bewust voor gekozen omdat toen we hier kwamen, ik nog behoorlijk ziek was. En we hebben er geen moment spijt van gehad. Er is een ch d'hotes van een ned vrouw op nog geen km afstand , dus na het eten lopen de gasten daar naartoe.
    Ik moet eerlijk zeggen dt ik al sie aanloop in de zomer soms wel erg veel vind maar ja, ik ben erg opmezelf rype hoor....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zie jullie daar zitten op het station slap van de lach en de mannen beteuterd op het andere perron.
    Kregen jullie geen opmerkingen van de Fransen als je daar zo aan het filmen was?
    Componeert/zingt Joep nu niet meer?
    Heb weer genoten van jouw verhaal.
    goed weekend
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh Sylvia, wat een verhaal!!!! En dan heb ik meteen heel veel vragen. Deden ze het in het Nederlands? en deden ze er later wat mee? enz. enz. Maar daar gaat het helemaal niet om. Niets zo gezellig en leuk als vrienden waarmee je bepaalde dingen hebt. met de een heb je dit, met de ander dat. Weer genoten van je verhaal en Hanenkammen....brrrrr... Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Een prachtig verhaal. Heerlijk toch dat je soms de slappen lach kunt krijgen van een of andere situatie. Hanenkammen daarom durf ik niet zo gauw "uit eten te gaan in Frankrijk". Dat komt ook doordat ik de taal niet spreek.
    Over het dorp Oradour Sur Glane heb ik al veel gelezen en ben vast van plan om er eens een keer naar toe te gaan.
    Het is natuurlijk geen gemakkelijk uitstapje als je weet wat daar allemaal gebeurd is.
    Wens je een fijn weekend.
    Marga

    BeantwoordenVerwijderen