Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

vrijdag 15 april 2016

VEEL OP EN NEER REIZEN



Het werden een beetje roerige tijden met veel op en neer reizen naar Nederland en het vliegveld Charles de Gaulle in Parijs.

Onze kleinzoon Jim kwam gezond en wel ter wereld en we hadden nu dus een kleinzoon en kleindochter met een leeftijdsverschil van iets meer dan twee jaar.

Nadat Jim geboren was en de taak van de kraamverzorgster er na een week op zat, ben ik bij Leontine en Harm gaan logeren om te assisteren. In het begin was het voor de kersverse ouders toch wel een spannende aangelegenheid als je op ”eigen benen” komt te staan, met alle ups en downs!
Met zijn drieën kwamen we er wel uit en ik kon zorgen voor de boodschappen, koken, de was kortom in ieder geval de huishouding.

In de tussentijd toen ik in Nederland was, kregen Suzanne en Nicolas het goede nieuws dat ze het contract gekregen hadden en dat ze ook in Nederland gingen wonen.
Nicolas was al uit Cyprus overgekomen naar Frankrijk en Joep reed later met hen en hun bepakking van vele, vele overgevlogen kilo`s richting Nederland. Ze kregen een mooie stadsvilla met kantoor aan huis, in een plaats op slechts dertig minuten rijden van de woonplaats van mijn moeder.

Nadat zij geïnstalleerd waren kwam Joep ook weer richting Leontine, nadat hij beide moeders ook nog had bezocht. Toen werd het weer tijd voor ons om richting huis te gaan. Leontine was al weer aardig in haar doen, na een vervelende periode van koorts, bezoek GGD, borstontsteking en cystes die weggehaald werden. Soms kun je niet altijd op een roze wolk zitten na een geboorte!

Thuisgekomen was het nog lekker zonnig weer en mijn meest heerlijke moment van de dag had ik altijd, als ik tussen het koken of bijvoorbeeld stofzuigen door, even neerplofte op ons verhoogde bordesje bij de keuken. 


Gewoon even ontspannen rond zitten kijken, weliswaar zonder iets aan te laten branden, dat wel!  Vlek en Carbone konden dat ook wel waarderen en waren meestal van de partij.
Een favoriet plekje om te genieten van het uitzicht en `s morgens samen met een kopje thee of koffie daar te zitten en het ontwaken van het dorp, met de daarbij behorende geluiden in ons op te nemen.
Soms bleven we daar te lang “hangen” met nog een kopje koffie en maakten een lijst voor onze volgende shoppingtoer.

Het klinkt misschien raar, maar ik vond het altijd heerlijk om met een waslijst aan dingen die we nodig hadden in de grote bouwmarkten rond te lopen. 
Vermoeiend was het altijd wel, het rondkijken, zoeken en beslissen wat wel of niet op en in elkaar zou passen.
Het meest storende en vermoeiende effect had op ons, als we midden in een technisch probleem stonden te dubben hoe en wat, er door de luidsprekers, altijd veel te hard werd omgeroepen: “Sandrine, à la Caisse SVP!”
En dan niet één keer maar diverse keren of als er weer hulp bij de “Accueil” (ontvangstbalie) nodig was, om bijvoorbeeld spullen te ruilen.
Maar je kon daar heerlijk zelfstandig je gang gaan en je kon het zo gek niet bedenken, want alles met betrekking tot verbouwen was onder één dak te verkrijgen. Ideaal!


De kamer maakten we af, het restant van het oude behang was er al door Suzanne en Nicolas afgehaald, dus werd er opnieuw behangen.
De brandgevaarlijke polystyreen tegels werden van het plafond gehaald en een nieuw plafond tegen de bestaande platen aangezet.



Het zeil met plavuizenmotief, had nu zijn dienst wel bewezen en werd vervangen door vloerbedekking. We wilden daar geen plavuizen leggen omdat de kamer een houten vloer had. Het kon in principe wel, maar dan moesten we nog heel veel voorbereidend werk doen en daar zagen het nut niet van in.


We waagden de gok met betrekking tot het vuil worden van de vloerbedekking omdat het toch onze zitkamer was, die meestal alleen `s avonds werd gebruikt.

En zo konden we dus genieten van ons huis, dat van binnen nu helemaal klaar was.
Hoewel het niet zo groot was, waren we over de indeling erg tevreden, vooral door de aparte keuken, waarin ik lekker mijn gang kon gaan. Altijd een mooie lichtinval daar en een prachtig uitzicht.
We genoten van de herfst met zijn prachtige kleuren en rijke oogst van de walnoten van de bomen van de buurvrouw en het bleek dat we zelfs hazelnoot struiken hadden. Die hadden in de jaren daarvoor zeker geen noten gedragen, dus dat was een verrassing.

In Nederland ging alles met de kinderen en kleinkinderen naar wens. Het was ergens wel handig dat Suzanne en Nicolas nu redelijk dicht bij mijn moeder woonden. Zij hielden daar de boel een beetje in de gaten, want dat was wel nodig.
Mijn moeder had ook al in het ziekenhuis gelegen, waarschijnlijk had ze een TIA
gehad.
We vierden kerst met zijn allen in Nederland en dat was erg gezellig.

In januari van het volgende jaar werden we, na jaren verrast met een pak sneeuw.
Het wel of niet vallen van neerslag in de vorm van sneeuw hangt in Frankrijk sterk af van de hoogte waarop je woont. En wij woonden nu één honderd en twintig meter hoger dan in ons vorige dorp, dus relatief gezien, meer kans op een sneeuwbuitje.
Op zich had het ook zijn charme, strak blauwe luchten met een wit glinsterend sneeuwdek.

De schommel van Julia in de tuin vormde op die manier een mooi stilleven.

Joep, zou op een ochtend naar het paard van Johan en Coby gaan, want die waren in Nederland. Als zij weg waren, zorgden wij voor hun paard en katten.
Het had die nacht gesneeuwd en gevroren. Ik raadde Joep aan om te wachten om er naar toe te rijden, toch nog ruim twintig kilometer, omdat in de ochtend de wegen nog niet zo bereden zouden zijn. Strooien deden ze niet op de wegen.
Maar Joep ging en hij reed in de auto achter de sneeuwschuiver aan en dat ging redelijk goed, maar de sneeuwschuiver stopte op een gegeven ogenblik boven op een heuvel, om wat voor reden dan ook. Joep, moest wel daar achter stoppen, want er kwam een tegenligger aan, maar die stopte ook op de top van de heuvel. Voordat Joep ook maar iets kon bedenken of doen, voelde hij dat de auto naar beneden begon te glijden.
Hij kwam tot stilstand omdat het rechter voorwiel in de berm grip kreeg. Dat was halverwege de heuvel. Beneden aan de heuvel stonden inmiddels ook mensen stil met hun auto. Joep, hakte toen het ijs weg onder het wiel en gleed weer achteruit verder de helling af. Toen raakte het linker achterwiel de berm aan de andere kant vlak bij de vangrail en zwiepte de auto helemaal om met zijn neus weer naar beneden. Hij kon niet anders doen, dan de auto naar beneden te laten glijden en dat ging gelukkig zonder de andere auto`s daar beneden of vuilniscontainers, die daar ook stonden, te raken.
Dat waren wel een paar angstige momenten, die hij toen beleefde. Zonder krasje of deuk opgelopen te hebben, is hij met een héle grote omweg, om zoveel mogelijk steile heuvels te vermijden, weer terug naar huis gereden!


                                                 *****

RECEPT

FRITTATA MET BLOEMKOOL, SPINAZIE EN FETA

Ingrediënten (2 à 3 personen)

- 5 eieren
- 100 gram bloemkool roosjes(eventueel diepvries)
- 2 grote vastkokende aardappelen
- 2 sjalotten
- 75 gram verse spinazie of uitgelekte diepvries
- 100 gram feta kaas
- takje tijm en rozemarijn
- peper en zout
- rucola met dressing van olijfolie en balsamicoazijn

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Schil de aardappelen, snijd ze in dikke plakjes of dobbelstenen en kook ze beetgaar, laat uitlekken.
Kook de verse of diepvries bloemkool roosjes ook beetgaar.
Bij gebruik van diepvries spinazie deze ontdooien en heel goed uit laten lekken.

Bak de fijngesneden sjalotten in een ovenbestendige koekenpan in een klont boter glazig, voeg de aardappels en groenten toe, peper en zout en de takjes tijm en rozemarijn. Roer dit alles even door elkaar en laat even doorwarmen.
Klop de eieren apart in een kom los en voeg nog wat peper en zout toe. Giet de los geklopte eieren over de aardappels en groenten in de koekenpan.
Breek de feta in stukjes en verdeel deze over de frittata. Zet het geheel voor ongeveer 30 minuten in de voorverwarmde oven totdat de bovenkant gebruind is.
Eventueel op het laatst even onder de grill laten bruinen.







Meng de rucola met de dressing.
                                                      
                                                          ****





                                             

2 opmerkingen:

  1. Het blijft altijd spannend hoe het gaat met de geboorte en de tijd erna. Gelukkig dat je bij hen kon zijn en helpen.
    Er was een flink pak sneeuw gevallen aan de schommel te zien.
    Goed weekend
    groetjes, Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een angstige momenten voor Joep, toen die van de heuvel in de sneeuw achteruit gleed. Dat verwacht je niet in Frankrijk, maar gelukkig is alles goed afgelopen. Het huis ziet er ook gezellig en mooi uit na jullie grondige renovatie. En je recept, ga ik zeker maken. Dank je weer voor dit verhaal. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen