Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

vrijdag 15 april 2016

VEEL OP EN NEER REIZEN



Het werden een beetje roerige tijden met veel op en neer reizen naar Nederland en het vliegveld Charles de Gaulle in Parijs.

Onze kleinzoon Jim kwam gezond en wel ter wereld en we hadden nu dus een kleinzoon en kleindochter met een leeftijdsverschil van iets meer dan twee jaar.

Nadat Jim geboren was en de taak van de kraamverzorgster er na een week op zat, ben ik bij Leontine en Harm gaan logeren om te assisteren. In het begin was het voor de kersverse ouders toch wel een spannende aangelegenheid als je op ”eigen benen” komt te staan, met alle ups en downs!
Met zijn drieën kwamen we er wel uit en ik kon zorgen voor de boodschappen, koken, de was kortom in ieder geval de huishouding.

In de tussentijd toen ik in Nederland was, kregen Suzanne en Nicolas het goede nieuws dat ze het contract gekregen hadden en dat ze ook in Nederland gingen wonen.
Nicolas was al uit Cyprus overgekomen naar Frankrijk en Joep reed later met hen en hun bepakking van vele, vele overgevlogen kilo`s richting Nederland. Ze kregen een mooie stadsvilla met kantoor aan huis, in een plaats op slechts dertig minuten rijden van de woonplaats van mijn moeder.

Nadat zij geïnstalleerd waren kwam Joep ook weer richting Leontine, nadat hij beide moeders ook nog had bezocht. Toen werd het weer tijd voor ons om richting huis te gaan. Leontine was al weer aardig in haar doen, na een vervelende periode van koorts, bezoek GGD, borstontsteking en cystes die weggehaald werden. Soms kun je niet altijd op een roze wolk zitten na een geboorte!

Thuisgekomen was het nog lekker zonnig weer en mijn meest heerlijke moment van de dag had ik altijd, als ik tussen het koken of bijvoorbeeld stofzuigen door, even neerplofte op ons verhoogde bordesje bij de keuken. 


Gewoon even ontspannen rond zitten kijken, weliswaar zonder iets aan te laten branden, dat wel!  Vlek en Carbone konden dat ook wel waarderen en waren meestal van de partij.
Een favoriet plekje om te genieten van het uitzicht en `s morgens samen met een kopje thee of koffie daar te zitten en het ontwaken van het dorp, met de daarbij behorende geluiden in ons op te nemen.
Soms bleven we daar te lang “hangen” met nog een kopje koffie en maakten een lijst voor onze volgende shoppingtoer.

Het klinkt misschien raar, maar ik vond het altijd heerlijk om met een waslijst aan dingen die we nodig hadden in de grote bouwmarkten rond te lopen. 
Vermoeiend was het altijd wel, het rondkijken, zoeken en beslissen wat wel of niet op en in elkaar zou passen.
Het meest storende en vermoeiende effect had op ons, als we midden in een technisch probleem stonden te dubben hoe en wat, er door de luidsprekers, altijd veel te hard werd omgeroepen: “Sandrine, à la Caisse SVP!”
En dan niet één keer maar diverse keren of als er weer hulp bij de “Accueil” (ontvangstbalie) nodig was, om bijvoorbeeld spullen te ruilen.
Maar je kon daar heerlijk zelfstandig je gang gaan en je kon het zo gek niet bedenken, want alles met betrekking tot verbouwen was onder één dak te verkrijgen. Ideaal!


De kamer maakten we af, het restant van het oude behang was er al door Suzanne en Nicolas afgehaald, dus werd er opnieuw behangen.
De brandgevaarlijke polystyreen tegels werden van het plafond gehaald en een nieuw plafond tegen de bestaande platen aangezet.



Het zeil met plavuizenmotief, had nu zijn dienst wel bewezen en werd vervangen door vloerbedekking. We wilden daar geen plavuizen leggen omdat de kamer een houten vloer had. Het kon in principe wel, maar dan moesten we nog heel veel voorbereidend werk doen en daar zagen het nut niet van in.


We waagden de gok met betrekking tot het vuil worden van de vloerbedekking omdat het toch onze zitkamer was, die meestal alleen `s avonds werd gebruikt.

En zo konden we dus genieten van ons huis, dat van binnen nu helemaal klaar was.
Hoewel het niet zo groot was, waren we over de indeling erg tevreden, vooral door de aparte keuken, waarin ik lekker mijn gang kon gaan. Altijd een mooie lichtinval daar en een prachtig uitzicht.
We genoten van de herfst met zijn prachtige kleuren en rijke oogst van de walnoten van de bomen van de buurvrouw en het bleek dat we zelfs hazelnoot struiken hadden. Die hadden in de jaren daarvoor zeker geen noten gedragen, dus dat was een verrassing.

In Nederland ging alles met de kinderen en kleinkinderen naar wens. Het was ergens wel handig dat Suzanne en Nicolas nu redelijk dicht bij mijn moeder woonden. Zij hielden daar de boel een beetje in de gaten, want dat was wel nodig.
Mijn moeder had ook al in het ziekenhuis gelegen, waarschijnlijk had ze een TIA
gehad.
We vierden kerst met zijn allen in Nederland en dat was erg gezellig.

In januari van het volgende jaar werden we, na jaren verrast met een pak sneeuw.
Het wel of niet vallen van neerslag in de vorm van sneeuw hangt in Frankrijk sterk af van de hoogte waarop je woont. En wij woonden nu één honderd en twintig meter hoger dan in ons vorige dorp, dus relatief gezien, meer kans op een sneeuwbuitje.
Op zich had het ook zijn charme, strak blauwe luchten met een wit glinsterend sneeuwdek.

De schommel van Julia in de tuin vormde op die manier een mooi stilleven.

Joep, zou op een ochtend naar het paard van Johan en Coby gaan, want die waren in Nederland. Als zij weg waren, zorgden wij voor hun paard en katten.
Het had die nacht gesneeuwd en gevroren. Ik raadde Joep aan om te wachten om er naar toe te rijden, toch nog ruim twintig kilometer, omdat in de ochtend de wegen nog niet zo bereden zouden zijn. Strooien deden ze niet op de wegen.
Maar Joep ging en hij reed in de auto achter de sneeuwschuiver aan en dat ging redelijk goed, maar de sneeuwschuiver stopte op een gegeven ogenblik boven op een heuvel, om wat voor reden dan ook. Joep, moest wel daar achter stoppen, want er kwam een tegenligger aan, maar die stopte ook op de top van de heuvel. Voordat Joep ook maar iets kon bedenken of doen, voelde hij dat de auto naar beneden begon te glijden.
Hij kwam tot stilstand omdat het rechter voorwiel in de berm grip kreeg. Dat was halverwege de heuvel. Beneden aan de heuvel stonden inmiddels ook mensen stil met hun auto. Joep, hakte toen het ijs weg onder het wiel en gleed weer achteruit verder de helling af. Toen raakte het linker achterwiel de berm aan de andere kant vlak bij de vangrail en zwiepte de auto helemaal om met zijn neus weer naar beneden. Hij kon niet anders doen, dan de auto naar beneden te laten glijden en dat ging gelukkig zonder de andere auto`s daar beneden of vuilniscontainers, die daar ook stonden, te raken.
Dat waren wel een paar angstige momenten, die hij toen beleefde. Zonder krasje of deuk opgelopen te hebben, is hij met een héle grote omweg, om zoveel mogelijk steile heuvels te vermijden, weer terug naar huis gereden!


                                                 *****

RECEPT

FRITTATA MET BLOEMKOOL, SPINAZIE EN FETA

Ingrediënten (2 à 3 personen)

- 5 eieren
- 100 gram bloemkool roosjes(eventueel diepvries)
- 2 grote vastkokende aardappelen
- 2 sjalotten
- 75 gram verse spinazie of uitgelekte diepvries
- 100 gram feta kaas
- takje tijm en rozemarijn
- peper en zout
- rucola met dressing van olijfolie en balsamicoazijn

Verwarm de oven voor op 180 graden.

Schil de aardappelen, snijd ze in dikke plakjes of dobbelstenen en kook ze beetgaar, laat uitlekken.
Kook de verse of diepvries bloemkool roosjes ook beetgaar.
Bij gebruik van diepvries spinazie deze ontdooien en heel goed uit laten lekken.

Bak de fijngesneden sjalotten in een ovenbestendige koekenpan in een klont boter glazig, voeg de aardappels en groenten toe, peper en zout en de takjes tijm en rozemarijn. Roer dit alles even door elkaar en laat even doorwarmen.
Klop de eieren apart in een kom los en voeg nog wat peper en zout toe. Giet de los geklopte eieren over de aardappels en groenten in de koekenpan.
Breek de feta in stukjes en verdeel deze over de frittata. Zet het geheel voor ongeveer 30 minuten in de voorverwarmde oven totdat de bovenkant gebruind is.
Eventueel op het laatst even onder de grill laten bruinen.







Meng de rucola met de dressing.
                                                      
                                                          ****





                                             

vrijdag 1 april 2016

WEER ZOMER



Vervolgens waren wij weer een weekje in Nederland. We hadden een huisje in Limburg gehuurd en Suzanne en Julia waren ook meegegaan.
Weer een lange reis voor Julia, maar met de dvd- speler van tijd tot tijd aan was het wel uit te houden voor haar!
We vierden daar Joep zijn verjaardag en mijn verjaardag. Op deze manier konden onze moeders er ook bij zijn. Zij kwamen met Joep zijn broer en onze schoonzus mee.
Mijn zus, Inge kwam uit Zeeland en Leontine en Harm waren ook van de partij. Het beviel ons daar zo goed, dat we er nog een extra weekend aan vast knoopten.
Het was ons wel op gevallen, dat onze moeders, ondanks dat ze er nog goed uitzagen, toch wel achteruit gingen.

Toen we met Suzanne en Julia thuiskwamen, waren we weer verrast en blij dat Vlek en Carbone, de katten, weer als eerste bij de keukendeur stonden. Ze konden zich bij onze afwezigheid prima redden. In de “cave” stond hun voederautomaat, grote pannen met water en doosjes en mandjes waar ze lekker in konden liggen.
Onze vriend Johan ging meestal een keer of twee kijken of alles nog goed was met ze en of de voederautomaat goed doorliep.
De buurvrouwen wisten het meestal ook als we weg waren, dus die hielden een oogje in het zeil.

De fruitoogst was ook weer goed dat jaar. 


Vooral de wijnperziken waren heerlijk en ik zag dat die in de winkel wel 3.80€ per kilo waren!
Alles in de moestuin deed het trouwens prima. Het was vruchtbare grond, wel kleigrond maar niet zo een zware klei als bij ons vorige huis.

Als Madame Räe in haar moestuin bezig was, liep ik wel eens naar haar toe. We hadden soms gesprekken, die je bij vissers “visserslatijn” zou noemen, maar wij hadden het dan over de grootte van bijvoorbeeld een onopgemerkte courgette, die uit zijn krachten was gegroeid!
Madame Räe wilde zoveel mogelijk selfsupporting zijn, want ze had het niet zo op alles wat uit de supermarkt kwam.
Zij hield een paar konijnen voor de slacht, had kippen en liet van haar walnoten olie persen.
In het najaar raapten we samen noten en de noten die op onze grond vielen, mochten we houden.
Ze bakte ook prachtige broden, die dan op een rijtje in het open raam van haar schuur lagen af te koelen. Dat vond ik altijd zo een mooi gezicht.

Misschien wel geïnspireerd door haar ambachtelijke broden bakte ik wel eens deze mini broodjes en bolletjes, voor bij een etentje.


Al met al hadden we een goed contact met Madame Räe. Zij was zeer energiek, want toen Joep de heggen aan onze kant aan het snoeien was en ook haar kant wilde doen, nee, dat wilde ze zelf doen.
De andere buurvrouw, Madame Paret maakte echter dankbaar gebruik van het aanbod.

Het klussen lag een beetje stil, want alleen de zitkamer moest er nog aan geloven.
Het behang moest er af, bloemetjesbehang met een metallieke glans en dat zat muurvast. Soms als we zin hadden dan haalden we met een plamuurmes en water centimeter voor centimeter behang weg.
Het oude buitenraam werd aan de kamer kant afgetimmerd en toen hadden we een leuke nis in de kamer.

Maar gewoon van het mooie weer genieten, een aantal gezellige brocante bezoeken en buiten bezig zijn vonden we belangrijker dan de kamer af maken.


Julia hielp graag in de tuin met water geven en de katten brokjes geven was ook een populaire bezigheid, vooral omdat Carbone dan zo “lief” was en royaal was met kopjes uitdelen.

Een vriendin van Suzanne kwam, op weg naar het zuiden van Frankrijk met haar man en twee dochters, bij ons langs en bleef een nachtje over.


Als onderkomen werd de caravan weer bij Johan en Coby gehaald en dit keer uitgebreid met een tent. De dochters hielpen met pruimen plukken en waren druk met het wassen er van. We gebruikten een handjevol pruimen als toetje voor een simpele taart van bladerdeeg. Maar toen moest de rest van de pruimen nog weggewerkt worden in jam en chutneys. 
Op de Reine Claude pruimen waren we zuinig, die kregen een speciale bestemming, zonde om die kapot te laten koken, die werden op siroop geweckt en daar was iedereen gek op.

Voor Suzanne en Nicolas brak er een spannende tijd aan, want Nicolas was op Cyprus aan het onderhandelen over een aanbod dat ze hadden gekregen van een zakenman. De betreffende man had al een reisbureau in Nederland en had zich gespecialiseerd in medische reizen.
Hij wilde echter Nicolas en Suzanne contracteren onder andere op basis van hun ervaring in het toerisme in Turkije.  De doelstelling voor hen zou dan zijn het bedenken, berekenen, uitwerken en organiseren van themareizen naar Turkije.
Hij wilde dan dat Nicolas en Suzanne samen het bureau in Nederland zouden gaan runnen.
Zouden zij dan net als Leontine ook in Nederland gaan wonen?


                                       ******

RECEPT

AARDPEER PASTINAAK SOEP
voor 4 personen.

Ingrediënten:

- 450 gram aardperen
- 450 gram pastinaak
- 1 grote aardappel
- 2 sjalotjes
- teentje knoflook
- 100 gram champignons
- 1.5 liter groentebouillon
- takje tijm of gedroogde tijm
- olie
- zout en peper.
- kookroom of crème fraîche

Schil de aardperen, pastinaken en aardappel en snijd in kleine stukjes. Snijd de sjalotjes en knoflook fijn en fruit de sjalotjes en knoflook aan in een beetje olie.
Voeg de aardperen, pastinaak en aardappel toe met de tijm en ongeveer 1 liter bouillon.
Laat alles op een zacht vuurtje garen.
Haal de pan van het vuur en mix alles met de staafmixer fijn. Mocht de soep te dik zijn voeg er dan wat bouillon bij en naar behoefte de room of crème fraîche. Nog even doorwarmen, maar niet meer laten koken.
Maak de soep op smaak met peper en zout.
Maak de champignons schoon en snijd ze in plakjes en bak ze even in een koekenpan.
Verdeel op het laatst de champignons over de borden met soep.  


                                                                                 ***