Het
was wel heel relaxed om op deze manier te kunnen verhuizen.
Ons
huis werd steeds leger. We hadden er zelfs plezier in om regelmatig met een
aanhanger vol geladen naar ons toekomstige huis te rijden.
We
genoten zoals van ouds van het rijden door de heuvels, die er wat minder groen
bij lagen in de maand november, maar vaak met zonnig weer.
Geen
zorgen over het afdekken van de volle aanhanger, lekker bezig zijn in de zon en
weer andere spieren gebruiken dan normaal.
Zo
verdeelden we de verhuizing over twee maanden en op het laatst zaten we op de
tuinstoelen bij de open haard, kerstboom nog in volle glorie in de zitkamer en
de katten op hun rotanstoelen.
Gelukkig
konden we tot het laatst toe in ons eigen bed, de antieke ledikanten, blijven
liggen, want die hadden we net als de televisie en nog wat spullen overgedaan
aan de kopers van ons huis.
In
ons nieuwe dorp, Cerilly, pakten ze, voor Franse begrippen, behoorlijk uit in
de kersttijd.
Gezellig aandoende, zelfs wuft te noemen, in alle kleuren
flikkerende
kerstverlichting.
Zelfs bij ons nieuwe huis op de hoek hing verlichte kerstversiering, die steeds
aan en uit floepte.
Ieder dorp had wel een bescheiden “kerst-touche”,
maar dat waren meestal een paar kerstbomen, hier en daar verspreid in het dorp,
die gewoon schuin tegen gevels of lantaren palen stonden. Sommige dorpen hadden
de wens “bon fête” verlicht boven de straat tussen de gevels hangen. Kwam je
dan een paar weken na Kerst door dat dorp, dan hing het er nog, máár niet meer
verlicht!
Maar
ik was blij met de versiering van ons nieuwe dorp, ik houd wel van een paar
lichtjes in die donkere dagen.
Toen
brak de dag aan, dat de nieuwe eigenaars van ons huis kwamen en we naar de
notaris gingen. Onze notaris was een altijd goedgehumeurde man, niet te groot,
beetje gezet, correct op zijn tijd en soms ook wel makkelijk uitgevallen. Hij
had in ieder geval ook gevoel voor humor.
Zijn
klerk echter was echt zo een “bloedserieuze” beetje saaie stille man.
Je
moest hem de woorden bijna in de mond leggen en dan kwam het er na lang
nadenken wel uit!
Maar
ja, die moest wel zorgen dat alles correct op papier kwam te staan, dus dat was
een mooi tegenwicht.
Op
de dag van de overdracht van ons huis, werden de belangrijkste punten van de
akte door de notaris voorgelezen en uitgelegd. Wij vertaalden of vatten de
strekking daarvan zo goed mogelijk samen voor de kopers.
We
hadden inmiddels veelvuldig contact gehad met onze kopers. We hielpen ze met
het overschrijven van de energievoorzieningen en gingen met ze naar onze
verzekeringswinkel om het huis en inboedel te verzekeren.
We
hadden het gezellig met elkaar, hij was deurwaarder en ze hadden in Nederland een
kantoor aan huis, waar ook zijn vrouw werkte. Een beetje papierwerk was hen dus
niet vreemd!
We
klonken met een glas champagne op de aankoop van hun tweede huis.
De
volgende dag gingen we weer naar de notaris voor de overdracht van ons nieuwe
huis. In principe waren we dus één dag dakloos! Het eerste wat de notaris vroeg
toen we met de verkopers in zijn kantoor zaten, was: “Hebben jullie vannacht
onder een brug geslapen?”
Hij
snapte natuurlijk al lang dat we die nacht al in ons nieuwe huis hadden
geslapen!
Gelukkig
verliep alles op rolletjes, want er moest ook heel wat geld op tijd over en
weer geboekt worden.
We
hadden onze verhuisdozen zo veel mogelijk gelijk in huis neer gezet.
Want
met onze romantisch aandoende treden naar boven naar de voordeur en weer
beneden naar de garage, die vergden de eerste tijd, met veel heen en weer
geloop, toch wel wat van onze knieën. In het begin hadden we er vermoeide benen
van en waren we blij als we even rustig konden zitten. Maar dat was een kwestie
van wennen.
Toen
was de ham vraag: “Waar beginnen we?” Een eerste vereiste was natuurlijk wel
dat we comfortabel konden slapen. Maar waar zouden we het bed neerzetten?
In
de slaapkamer was het meest voor de hand liggend, maar daar wilden we van wand
tot wand een inbouwkast maken, dus misschien niet zo handig om daar dan al een
bed in te zetten. Toch maar gedaan uiteindelijk, want eigenlijk moesten alle kamers onder
handen worden genomen. Geen rigoureuze verbouwingen, maar wel in de slaap en
eetkamer het plafond eruit. Dat waren van die brandgevaarlijke lelijke polystyreen
tegels, waar gelukkig een stenen plafond onder zat.
We
moesten ons de eerste tijd behelpen in de arrière-cuisine (bijkeuken), waar de
gootsteen en een klein aanrecht zat.
Er zat daar nog een raam, waardoor je zo
in onze toekomstige zitkamer keek! Dat gedeelte van het huis was er later aangebouwd
en voor het gemak hadden ze het raam, waardoor je vroeger de tuin inkeek, maar
laten zitten! Héél erg raar, maar ja wij wilden dat raam toch op een of ander
manier dichtmaken. Maar zó ver waren we nog lang niet!
De
ruime keuken bij de entree had geen wateraansluiting en de prioriteit was om
eerst de keuken in orde te maken.
Voorlopig
stonden er kant-en-klaar maaltijden op het menu, die we dan in de magnetron
konden opwarmen. Niet ons favoriete voer, maar aangevuld met een salade of
fruit en af en toe bij vrienden eten overleefden we het wel.
Nog
voor onze verhuizing, toen we dus al wel de sleutel hadden, had ik een keer met
schilders tape op de vloer de keuken “uitgezet”!
We
twijfelden tussen een L-opstelling of een andere indeling. Toen werd al snel
duidelijk dat het géén L-opstelling werd, maar units tegenover elkaar en in het
midden een groot vrijstaand fornuis.
We
wisten al precies welk fornuis en waar we het zouden kopen, want voor de
verhuizing was het leuk shoppen hier en daar om uiteindelijk tot een keuze te
komen.
We
bestelden een modulaire keuken, waar ik toen ik hem zag, gelijk op viel.
Het
was heel apart, want je kon de units koppelen door er een trolley tussen te
zetten, waarop een grote houten snijplank zat. De units waren van een Deense
firma die ook kantoor meubelen maakten. Ze hadden daar zeker geen zestien
millimeter planken, want alles was uitgevoerd in tweeëntwintig millimeter
dikte, lekker stevig.
Er
werd een begin gemaakt met de keuken.
De schouw met in een gedeelte daarvan de
afzuigkap, werd weggebroken. Het was geen antieke schouw, dus wij vonden het
niet zonde om hem weg te halen, want daar moest ons fornuis komen.
Ook
haalden we de lelijke oude donkere lambrisering in de keuken weg.
Joep,
was voor het sloopwerk en ik ruimde op wat ik kon.
We
waren wat het slopen betrof aardig op dreef, toen we uit Nederland een
telefoontje kregen.
Mijn
moeder was gevallen met haar fiets en had een scheurtje in haar schaambeen en
moest rust houden. Mijn zus kon niet naar haar toe in verband met haar werk.
We
besloten niet samen naar Nederland te gaan, Joep zou verder gaan met klussen en
ik ging met de trein naar Nederland.
Dus
hals over kop de treinkaartjes geregeld, werktenue uit en weg was ik!
****
RECEPT
Gekneusde aardappeltjes uit de oven
Ingrediënten:
- 1 kilo roseval aardappeltjes
- paar takjes verse rozemarijn
- knoflook bol
- olijfolie
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Laat de aardappeltjes in de schil en was ze goed schoon.
Kook de aardappeltjes totdat ze bijna gaar zijn, giet ze af en laat ze even uitdampen.
Druk met een vork de aardappeltjes een beetje plat. (Zie foto)
Laat de aardappeltjes nog in de pan, sprenkel er olijfolie over en hussel ze met je handen voorzichtig om.
Leg op een bakplaat een stuk bakpapier en een bol knoflook horizontaal door midden gesneden. Rangschik de aardappeltjes er omheen en leg de takjes rozemarijn er boven op.
Schuif de bakplaat in de oven en bak de aardappeltjes mooi krokant en bruin in ongeveer 20 à 30 minuten.
Op de foto moesten ze nog in de oven!
******
RECEPT
Gekneusde aardappeltjes uit de oven
Ingrediënten:
- 1 kilo roseval aardappeltjes
- paar takjes verse rozemarijn
- knoflook bol
- olijfolie
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Laat de aardappeltjes in de schil en was ze goed schoon.
Kook de aardappeltjes totdat ze bijna gaar zijn, giet ze af en laat ze even uitdampen.
Druk met een vork de aardappeltjes een beetje plat. (Zie foto)
Laat de aardappeltjes nog in de pan, sprenkel er olijfolie over en hussel ze met je handen voorzichtig om.
Leg op een bakplaat een stuk bakpapier en een bol knoflook horizontaal door midden gesneden. Rangschik de aardappeltjes er omheen en leg de takjes rozemarijn er boven op.
Schuif de bakplaat in de oven en bak de aardappeltjes mooi krokant en bruin in ongeveer 20 à 30 minuten.
Op de foto moesten ze nog in de oven!
******
Dat werd nog een hele klus, de verbouwing! Lekker receptje weer, dank je wel!
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Ineke
Het verhuizen ging wel soepel maar zo te horen moet er nog veel gebeuren. En dan nog de val van je moeder.
BeantwoordenVerwijderenNu wachten op het vervolg.
groetjes, Truus uit Drenthe
Ojee, je moeder. Ja, dan ga je weer terug om te helpen. Heel herkenbaar. Wij zijn ook van Nederland naar België verhuisd en hebben steeds tijdens de verbouwing en het klussen, dozen met spullen mee genomen, dus het stand in België ook al vol, terwijl Nederland leger werd en nog niet verkocht was. Heerlijk dat receptje van die aardappeltjes. Dank je wel weer. Groetjes Wilma
BeantwoordenVerwijderen