Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

donderdag 14 januari 2016

REIZEN, KLUSSEN, REIZEN.

Dit keer was de treinreis wel comfortabel, want ik kon voor de prijs van een tweede klas kaartje, in het weekend eerste klas reizen in de Thalys. Op zich vind ik het daar in de tweede klas een beetje krappe bedoening. Dus zat ik in de eerste klas op een één persoonsbankje met een tafeltje voor me. Dat was handig, zo kon ik onderweg nog wat patch blokjes in elkaar naaien.

In Nederland kon ik voor mijn moeder zorgen, de val op zich viel gelukkig nog mee. Voordat ik na een dag of veertien weer terug ging, had ik ook een rollator voor haar geregeld, want fietsen op 87 jarige leeftijd vonden we allebei niet meer verantwoord. Ze woonde in een bejaardenwoning, midden in het centrum van haar woonplaats, zodat ze lopend met haar rollator naar de winkels kon.
Haar autootje had ze twee jaar daarvoor al weggedaan.

Terug in Cerilly konden we de bestelde keukenelementen ophalen, het fornuis en de koelkast. 


Het was nog een grote puinhoop in de keuken, maar beetje bij beetje kwam er schot in. De muren moesten afgesmeerd worden, nieuwe elektra aangelegd, de CV ketel werd netjes weggewerkt, de oude plavuizen moesten er uit en de vloer moest geëgaliseerd worden. De muren moesten behangen worden met glasvezelbehang en geschilderd en als laatste kwam er een nieuwe lambrisering.

Toen konden we onder het “toeziende” oog van Julia, die inmiddels haar eerste vliegreis vanuit Cyprus er op had zitten, beginnen met het in elkaar zetten van de keukenelementen.
Suzanne, Nicolas en Julia waren naar Nederland gevlogen en zij hadden in de woonplaats van onze moeders een vakantiehuisje gehuurd. Zo konden ze onze moeders ook kennis laten maken met Julia en dat vonden onze moeders fantastisch.
Joep en ik gingen weer samen naar Nederland om Suzanne en Julia op te halen, zij zouden nog een poosje bij ons logeren. We sliepen toen met zijn allen ook nog bij Leontine en Harm in Einighausen. Nicolas vloog terug naar Cyprus.
Zodoende kon Julia in haar nieuwe kinderstoel, na haar eerste lange autorit van ruim acht uur, gezellig toezien hoe de keuken steeds meer vorm begon te krijgen.

De zitkamer veranderde van tijd tot tijd ook van indeling, vooral rommelig nog met ingepakte dozen, waarop Carbone lag en een heerlijk overzicht had op die manier. Het ouderwetse, maar nog in prima staat verkerende zeil was voorlopig ook onbezorgd, vooral omdat er nog met van alles en nog wat heen en weer werd gesjouwd. De grote koelkast en fornuis, die met behulp van Johan naar boven en naar binnen waren gebracht, stonden er ook tijdelijk totdat de vloer in de keuken klaar was. De box van Julia vond er ook nog een plaatsje. En zo was het toch nog gezellig!

We hadden nog wel onze ouderwetse badkamer, maar daar zat het bad zo laag, dat we op onze knieën er voor moesten liggen als we Julia wilden wassen, dat vonden we niet zo prettig
Het badderen van Julia deden we ook in de “arrière-cuisine” in de gootsteen en dat paste nog net! 


In feite hadden we in die periode héél veel plezier van onze kleine “arrière-cuisine” en we konden er de humor wel van inzien.
Als eerste hadden we in de keuken het fornuis geïnstalleerd, dus er kon gelukkig weer normaal gekookt worden.




Alleen als er iets afgegoten moest worden, dan moest dat nog in de “arrière-cuisine” gebeuren.


We vonden dat ondanks onze klussen die lagen te wachten, het belangrijk dat het familie en vrienden gebeuren gewoon door moest gaan. Als Julia haar middagdutje uit had, gingen we naar de grote stad. We vermaakten ons daar met het boodschappen doen, gingen naar onze favoriete partijenwinkel, waar opa Joep, Julia tot haar grootste plezier midden in een bak met pluchebeesten zette!
Suzanne en ik konden op die manier rustig onze gang gaan, leuke hoedjes oppassen, in de winter een badpak kopen. Niet te vergeten naar handtassen en serviesgoed (onze zwakke punten!) te kijken en leuke speeltjes voor Julia kopen, kortom altijd geslaagd zo een middagje.
Je werd er wel een beetje moe van en als we thuiskwamen moesten we nog alle boodschappen omhoog vanuit de garage naar de keuken sjouwen.

Eén van onze eerste prioriteiten was het laten aanleggen van een oprit vanaf de straatkant en een parking. Dan konden we tenminste met de auto in de tuin, niet helemaal voor de deur komen, maar het zou wel makkelijker zijn met van alles in en uitladen.


We kregen van een vriendin een naam en adres door van een goede vakman op het gebied van grondbewerking. Er was namelijk een aardig verschil in hoogte om vanaf de straat in onze tuin te komen. Zou dat dan wel kunnen?
Joep, reed een keer naar de beste man om een afspraak te maken, zodat hij de situatie ter plekke kon bekijken en een offerte uit kon brengen.

Toen hij kwam, een lange man met een tanig uiterlijk van het buitenwerk, maar zeer creatief en in één oogopslag had hij het ontwerp in zijn hoofd. Hij nam een grondmonster om te kijken hoe diep er van alles zat.
Omdat we halverwege een heuvel zaten, hadden we geluk, want hij kwam al gauw op een grindbodem en rotsen. Hij legde ons uit wat er allemaal moest gebeuren, grond afgraven, een muur metselen om de grond die dan hoger gelegen was, tegen te houden. Er moest als onderlaag grof en fijn puin gestort worden, grind daarover heen, het geheel moest aan getrild worden enzovoort.
Wij vonden het best een schappelijke prijs die hij voorstelde en we hadden vertrouwen in hem. Niet dat het zoals wij dat noemden "à donner" (te geef!) was, want het was wel bijna vierduizend euro, maar er moest dan ook heel wat werk verzet worden.

Maar voor dat die werkzaamheden konden beginnen, gingen we eerst Julia en Suzanne weer naar het vliegveld in Brussel brengen.
Wij vonden die afstanden heel gewoon en we waren goed uitgerust om Julia onderweg bezig te houden.
Afgezien van de tukjes die ze gedurende een uur of acht rijden deed, haar natje en haar droogje kreeg, we regelmatig stopten, kreeg ze geen genoeg van onze  gezamenlijke “zangkwaliteiten”!
We begonnen met “Klap eens in je handjes, op je boze..?! bolletje”, want met de daarbij behorende bewegingen kon ze meedoen.
En ondanks dat het allàng Sinterklaas was geweest, was het lied van Henk Westbroek: “Sinterklaas, wie kent hem niet” een topper, want dan zongen Joep, Suzanne en ik luidkeels met de CD mee: “ Taaitaai, taaitaai……péépernoóten, pépernoten!!  En dat ging steeds sneller!
Dan keek ze ons lachend en vol bewondering aan en misschien dacht ze wel: “Hoe krijgen ze dat nou voor elkaar?”


                                         **************

RECEPT

PREISOEP.

Ingrediënten:

-  3 preien
-  2 middelgrote aardappelen
- 50 gram diepvries doperwten
- groentebouillon (van blokje)
- 1 sjalotje
- 1 teentje knoflook
- peper,zout
- takje tijm
- peterselie
- olie
- kerriepoeder

Was de preien goed schoon, snij het witte gedeelte (bewaar een gedeelte van het groen) in grove ringen en bak ze met het gesneden sjalotje, teentje knoflook aan in de olie. Voeg er een beetje kerriepoeder bij en roer alles goed om. 
Voeg de in stukken gesneden geschilde aardappelen, de diepvries doperwten en het takje tijm toe. Giet er de warme groentebouillon bij totdat alles net onder staat. 
Laat het geheel ongeveer 25 minuten zachtjes koken. Haal het stokje van de tijm er uit. Puree de soep, maak eventueel op smaak af met peper en zout. 
Voeg nog wat bouillon toe, als de soep te dik is. 
Garneer de kop soep met wat van het groen van de prei, héél fijn gesneden en/of peterselie. 



                                Voor de liefhebber kan er nog crème fraîche door.            

                                                                 ****

3 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk verslag van de verbouwing, bezoek dochter/kleindochter en als toegift een heerlijke preisoep!
    Tot de volgende keer!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jullie hebben nog heel wat werk te verzetten om alles voor elkaar te krijgen. Gelukkig deze keer geen tegenslagen en ik hoop dat het zo blijft.
    Gezellige dag
    groetjes, Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wanneer je nu terug denkt aan wat jullie toen allemaal zo maar deden, zul je wel eens denken: hoe was het mogelijk. Maar je deed het gewoon. Wat is Julia daar een heerlijke baby. Zoals altijd weer genoten van je heerlijke blog. Fijn weekend en groetjes van Wilma

    BeantwoordenVerwijderen