Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

dinsdag 1 september 2015

ONVERWACHTE OPVANG.

Nadat onze jongste dochter Leontine was afgestudeerd aan de Hogeschool Arnhem-Nijmegen, Kunst en Cultuur, ging ze vrijwilligerswerk doen in Turkije.
Dat was in Anamur bij de Middle East Technical University voor het Mediterraan Monk Seal Project.
Toen vond ze het zo leuk in Turkije en solliciteerde als hostess.
Eerst werkte ze bij Club Escolette, daarna werden het rondreizen in West-Turkije.
Voor de OAD in Alanya en daarna een paar jaar in Bodrum voor Evenementsreizen en D-reizen.

Dat hield in dat ze van april tot en met oktober in Turkije woonde en na een zelfstudie van de taal, vloeiend Turks sprak.
Wij gingen dan meestal tegen het einde van het seizoen naar haar toe in Turkije, waar we dan van dichtbij mee konden maken waaruit haar werk bestond.

Meestal had ze een leuk onderkomen, onder andere in Bitez, Bodrum en Gümbet en wij zaten dan in een appartement bij haar in de buurt.

Ieder jaar kwam ze voordat ze weer aan het werk ging een paar weekjes bij ons in Frankrijk logeren. Soms bracht ze dan vrienden mee. Ook na het seizoen kwam ze weer even over, voordat ze dan zelf op reis ging. Als backpacker, soms in gezelschap van een vriend of vriendin, heeft ze diverse jaren achter elkaar `s winters over heel de wereld gereisd.

Het waren voor haar onvergetelijke reizen, hoewel wij wel eens in onze piepzak zaten. Nog geen mobiele telefoons, dus we moesten het hebben van mailcontact, als ze ergens in een internetcafé terecht kon.
Gelukkig is het al die jaren goed gegaan op bijvoorbeeld een gewonde knie na, na een val in Thailand, waar ze te vroeg uit een bus was gestapt en het al donker werd!
In Maleisië, waar ze was om drie weken aan yoga te doen, leefde ze vanwege hardnekkige diarree op banaan, cola en witte rijst.
Een gehuurde strandhut in Khao Lak in Thailand moest ze delen met ratten.
In Belize, liep een man op het strand heen en weer met een paard, waar je tegen betaling een ritje op kon maken.
Die man liep dat paard te pas en te onpas met een stok te slaan, dus Leontine liep op hem af, hij blij; weer een klant dacht hij, maar zij rukte die stok uit zijn handen en brak hem voor zijn neus in tweeën en vertelde hem in het Engels de waarheid.

In Australië zat ze bij het duiken vast in een grot met haar zuurstoffles.
In Singapore kon ze Tom Cruise op de foto zetten.

Dus wij vonden het altijd weer prettig haar heelhuids thuis te hebben.
Vaak bracht ze een vriendin of vriend mee en dat was altijd heel gezellig, koken, op stap gaan, lekker bij de open haard zitten kletsen en buiten bezig zijn.
Eén van haar vrienden was eigenaar geweest van een kwalitaria en die kon me toch heerlijk dunne schnitzels maken. Hij maakte dan een voorraadje voor ons om in de vriezer te bewaren.

Op een keer was ze bij ons met  haar vriendin, Fleur, die haar maatje, als vrijwilliger  op de dierenambulance was en uit haar studietijd. Fleur kwam met haar dochtertje van negen maanden en hondje Timmy. 

Uit nostalgisch oogpunt hadden we de kinderwagen, waar Suzanne en Leontine in hadden gelegen van zolder gehaald. Een “Koelstra” was het met van die Engelse hoge wielen, waar je zo comfortabel mee kon rijden.
Hij zag er nog als nieuw uit, we hadden hem goed onderhouden en nooit meer gebruikt. We vonden het een grappig idee om hem toen te gebruiken.

De baby kon gelukkig al goed rechtop zitten met kussens in haar rug en een elastieken spin gespannen voor haar buik! We liepen er mee in Moulins en hadden eigenlijk wel bekijks!

Het was ook handig dat Leontine en Fleur er waren om ons te assisteren, waarmee…?

Joep, was op een dag het gras aan het maaien onder de eiken bij de ingang van de weide. Hij had de motor van de machine net af gezet en hij dacht wat hoor ik daar nou voor herrie?
Hij liep nog een stukje verder naar boven en zag daar op ons weggetje zeven paarden in volle galop met wapperende manen aan komen stormen.

Gelukkig stond het hek van onze weide wagenwijd open en Joep nam vliegensvlug een dusdanige positie met zijn handen wijd uitgespreid in, zodat de paarden eigenlijk automatisch de weide inliepen.
Joep, deed het hek dicht en bleef aan de buitenkant van de weide staan.
De paarden waren duidelijk over hun toeren en bleven nog een beetje rond rennen. Langzamerhand kwamen ze tot rust en één van hen ging er zelfs bij liggen van vermoeidheid. Toen Joep zag dat er geen paniek meer was, kwam hij naar huis en vertelde ons wat er was gebeurd.
We hadden zomaar ineens zeven Arabische volbloed paarden, in de kleuren wit, zwart en bruin, in onze weide.
Dit gebeurde voordat Mies en Floyd de vaste “bewoners” van onze weiden waren.

We gingen met zijn vieren met emmers water naar de paarden toe, die echt wel aan een verfrissend slokje water toe waren.
Ondertussen vroegen we ons af van wie ze zouden kunnen zijn.
We wisten niet uit welke richting ze waren gekomen, voordat ze op ons weggetje galoppeerden.
Ineens ging me een licht op, er was een paardenfokkerij op weg naar Gennestines, hoewel we daar nog nooit een paard buiten hadden zien staan, maar er hing wel een uithangbord. Dat leek ons de enige mogelijkheid.

Joep, stapte in de auto en reed daar naar toe. Daar aan gekomen was het grote paniek en liepen die mensen met net zulke verschrikte ogen rond, als de paarden toen ze net bij ons in de weide waren aangekomen. 
 Het waren dus inderdaad hun paarden, dat was duidelijk.
 De eigenaar kon Joep bij wijze van spreken wel zoenen, dat wij ze, zo per ongeluk opgevangen hadden.
Het waren kostbare paarden en de man kon er met zijn pet niet bij hoe de paarden konden ontsnappen.
Er werd raad geschaft, de man reed met zijn zoon en een stel halsters en touwen, in zijn eigen auto achter Joep aan naar ons huis.
De paarden herkenden hun eigenaar, toen hij bij ze in de wei stapte en hij de paarden ging controleren of ze soms gewond waren.
Wonder boven wonder hadden ze geen schrammetje!

Toen moest er even bedacht worden hoe we ze terug konden brengen.
Daarom was het handig dat Leontine en Fleur er waren en ze allebei op paardrijles hadden gezeten.
Zij zouden ieder een paard lopend terugbrengen en de eigenaar en de zoon ook één. Het was nog best een aardig eindje lopen, eerst een steile helling naar beneden en later weer een steile helling omhoog.
Joep, haalde ze weer op in de auto voor de tweede ronde, waarna de eigenaar zijn eigen auto terugreed.
Joep daar weer achteraan om onze dames op te halen.

Toen alle paarden daar weer veilig op stal stonden, werden Joep, Leontine en Fleur uitgenodigd voor een drankje en om na te praten over dit avontuur.
Ze maakten kennis met de rest van de familie, waaronder ook de vader van de man of vrouw des huizes. Het toeval wilde dat Fleur naast de oude man kwam te zitten. 
Hij zat in hemdsmouwen met brede bretels om zijn slonzige broek omhoog te houden. Hij kreeg kennelijk niet alles meer mee en zat een beetje in zichzelf te mompelen. 
Ineens rook zij een bekende geur, zoals ze later vertelde en dat deed haar denken aan alle vieze luiers die ze bij haar dochtertje had verschoond!

Het verschonen van de luier van haar dochtertje had ik op me genomen, toen zij uit haar middagdutje wakker was geworden.

Vlek en Smurf hadden ook dankbaar gebruik gemaakt van de situatie, ze lagen gebroederlijk naast elkaar in het babystoeltje te slapen!

                                                 **************

RECEPT.

VERSE MANGO MET MUNT.

In al zijn simpelheid geeft het een verrassend smaak effect bij een barbecue of het kan ook prima gecombineerd worden bij een dessert buffet.

Ingrediënten:

- 2 mango`s
- beetje poedersuiker
- paar blaadjes munt

Koop twee eetrijpe mango`s, snijd het vruchtvlees op een decoratieve manier tot aan de pit in blokjes, zodanig dat ze bijna los van de pit komen.
Leg de helften op een leuke schaal, bestrooi ze met poedersuiker en pluk muntblaadjes in kleine stukjes en strooi deze er overheen.



                                                            *********


3 opmerkingen:

  1. Wat een ondernemende dochter hebben jullie! Ze maakt nu geen avontuurlijke reizen meer?
    Jullie verblijf in Frankrijk is nooit saai geweest al zullen er natuurlijk dagen geweest zijn dat het heerlijk rustig was.
    gezellige dag
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Weer een geweldig verhaal. Man oh man, wat een avontuur. Maar eind goed, al goed, gelukkig.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig zo'n dochter, van wie zou ze dit toch hebben?
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen