Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

dinsdag 15 september 2015

IN DE LOOP DER TIJD.



Suzanne heeft eigenlijk maar een klein jaar bij ons in Frankrijk gewoond.
Zij ging op een gegeven ogenblik, bij haar zus in Turkije op vakantie en aangezien Leontine precies op die avond een vlucht met nieuwe toeristen aankreeg, had Leontine gezelschap voor haar zus geregeld.
Ze vond het een beetje sneu om Suzanne de eerste avond in haar appartement alleen te laten zitten.
Ze had gevraagd aan een zakenrelatie van haar of hij zich die avond over haar zus wilde ontfermen. Dat wilde hij en toen had zij ook nog een bepaald restaurant aangeraden om te gaan eten, romantisch gelegen aan een baai in een klein vissersplaatsje.
Het moge duidelijk zijn dat Leontine gezien haar functie goed kon organiseren!

Deze ontmoeting had nog een staartje, de twee werden verliefd en toen hadden we een poos later nog een dochter die in Turkije ging wonen, vanwege zijn business!
Hij had op zijn twintigste Cyprus verlaten om in Engeland te studeren, daar jaren gewoond, later ook nog in Amerika en toen met een compagnon Explore Wide opgezet in Turkije.




En toen Suzanne weg was, hadden wij Mies en Floyd, Dieuwertje en Doerak “geërfd”!
Zij hadden nog serieus overwogen om M&F naar Turkije te halen, maar gezien het klimaat daar, was het toch beter om ze bij ons in hun sappige weide te laten.



Gelukkig kwamen Suzanne en haar vriend Nicolas, ook meestal na het toeristenseizoen over naar Frankrijk. We hadden altijd een gezellige tijd.
Soms gingen we met ons vieren op familiebezoek in Nederland of naar onze “paarden” vrienden, die inmiddels waren verhuisd naar de Franche-Comté.

We plukten thuis de laatste appels uit de boomgaard,  maakten “tig” potten appelmoes, waarbij ieder van ons zijn eigen afdeling had, een soort lopende band werk!
Uit de moestuin werden door Nicolas in het najaar de laatste aubergines, tomaten en paprika`s verwerkt in heerlijke Cypriotische gerechten.
Hij hielp met het omspitten van de moestuin, waarbij hij de freesmachine als een ontembaar paard over de grond liet gaan!

Toen Suzanne een keer alleen maar kruipend van het toilet kon komen, vanwege een hernia, werd zij per ambulance afgevoerd naar Clermont- Ferrand. We reden drie weken lang, elke dag om de beurt de 120 kilometer naar het ziekenhuis en op dezelfde dag weer terug. Eén van ons drieën bleef altijd thuis om voor de beesten te zorgen en te zorgen dat het eten klaar stond als de anderen thuiskwamen.

En zo kabbelde ons leven voort; met niet alle dagen een spannend avontuur of iets dergelijks!
Het jaarlijks terugkerende bezoek van Ymer en Elly met de daarbij behorende activiteiten van songs maken, filmen, eten, praten, shoppen en tuinieren.
Familie en andere vrienden kwamen regelmatig aanwaaien.
Eens in de twee weken was mijn vaste patch middag bij de club en om de twee jaar organiseerden we onze expositie.



Ik had mijn vaste donderdagmiddag met Coby om te patchen en bij lekker weer zaten we natuurlijk buiten. Als ik bij Coby was, ging haar man Johan soms naar Joep om onder het genot van een biertje bij te praten; op mannenniveau!
Soms snoeiden zij samen de fruitbomen, daar had Johan namelijk veel verstand van. Daarna zaten wij dan met huizenhoge stapels takken om op te ruimen.
We zaten nooit om werk verlegen.

Ooit vroeg iemand in Nederland: “Wat doen jullie dáár nou heel de dag?”
Je kon kort samengevat zeggen: “Ons leven leiden!”

Zo hadden wij diverse offertes gevraagd om ons dak te vernieuwen.
Dat was na bijna honderd jaar toch wel zéér vermoeid. Hoewel het gedeelte boven het woonhuis al nieuw was toen we het huis kochten, vonden we dat het tijd werd om de rest ook strak te laten maken.
We hadden onze handtekening gezet onder een offerte van een bedrijf uit de buurt. We kregen wel te horen, dat het nog een poosje kon duren voordat ze konden beginnen, want de originele pannetjes hadden een hele lange levertijd; zij werden niet meer overal gemaakt.
Wij vonden dat geen probleem.
Van tijd tot tijd zeiden we wel eens tegen elkaar, nou die pannetjes moeten wel van héél erg ver komen! Er was in die tijd ook wel een behoorlijke storm geweest, dus de vraag was groot. Wij waren zeker ook al besmet met de “Franse (in)slag” dus wachtten geduldig af.
Zomaar ineens, na bijna één jaar, belde de beste man ons op en vroeg vrolijk, alsof hij er echt zin in had:
“Is het goed als we maandag beginnen met het dak?”
“Het dak?! O ja!” reageerde Joep overdonderd.
“Dat is goed, máár toch wel voor het bedrag dat we overeengekomen zijn in de offerte van bijna een jaar geleden” antwoordde Joep zakelijk!
“ Natuurlijk, geen probleem!” was het antwoord van de andere kant op dezelfde vrolijke toon.
“Tot maandagochtend half acht! À bientôt!”
We kregen bijna het idee dat we de jackpot in een loterij hadden gewonnen, maar dan wel met onze eigen inzet!
Toen we van onze verbazing waren bekomen konden we er wel om lachen!



We moesten er dan wel om lachen, maar we waren toen het nieuwe dak er op zat, meer dan tevreden over het geleverde werk. Ze hadden een week lang hard gewerkt en waren steeds keurig `s morgens en na de lunchpauze teruggekomen om door te werken. Dat was op zich al ongewoon!

En die storm die ons, onder andere zo lang liet wachten op onze pannetjes was inderdaad een heftige storm.
Wij hoorden na middernacht, we waren nog op, een steeds terugkerend hard geluid. Gelukkig hadden we toen een grote sterke zaklamp, die erg ver kon schijnen. Dus Joep ging op onderzoek uit en ontdekte dat de golfplaten van het dak van het kippenhok lagen te klapperen en steeds bij een rukwind gedeeltelijk omhoog vlogen.
Joep, kwam het benodigde gereedschap halen en lag dus midden in de nacht, in de storm met rukwinden met uitschieters van 135 kilometer per uur, de platen stormvast te maken.
Stel je voor, als het dak er afgewaaid was, dan waren Lancelot, de haan, en de hennen waarschijnlijk niet van hun stokkie gevallen maar eraf gewaaid!


                                          ****************
RECEPT.

GEKLEURDE WORTELPUREE.

Zorg dat de verhouding voor deze puree, 1/3 aardappelen en 2/3 wortelen is. 





Ingrediënten:

- 200 gram geschilde aardappelen
- 400 gram gekleurde wortels, paars, wit, oranje en geel.
- 1 sjalot
- peper/zout
- boter
- takjes tijm
- mosterd
- groente bouillon (van een blokje)

Normaal gesproken moet je voor puree kruimige aardappelen gebruiken, maar daar houd ik niet van. Ik houd meer van vastkokende aardappelen en van een puree met een "bite".

Maak de wortel mix schoon en snijd de wortels in grove stukken, zo ook de aardappels.
Maak het sjalotje schoon, bak het even aan in een beetje boter, voeg naar behoefte mosterd toe, roer het goed door de glazige uitjes en blus het af met de bouillon.
Voeg de wortels, aardappelen en tijm toe en laat alles zachtjes garen. Opletten dat het niet droog kookt.

Als alles gaar is, haal de kale takjes van de tijm er uit, giet het vocht er af en stamp alles grof door elkaar, voeg nog peper en zout toe.
Bij het afgieten, stond ik versteld wat natuurlijke kleurstoffen kunnen doen. Het afgegoten water was zo mooi dieprood/paars van kleur als een fonkelend glas wijn.



Maar het nadeel is, dat mijn wortelpuree er nu qua kleur bijna precies uitziet, als de homemade hamburger.  Maar het smaakte prima!

                                                       ***********






3 opmerkingen:

  1. Jullie hebben zeer avontuurlijke dochters! Wonen ze nu nog steeds zo ver weg?
    Er is altijd genoeg te doen met zoveel grond en dieren.
    Gezellige dag
    groetjes, Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He, ik moet na het lezen van je blog eerst weer even op aarde terug komen. Ik zit dan zoooo in het verhaal, alsof ik een boek lees, of ik zie het helemaal voor me. Het was weer spannend en leuk. Dank je wel. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik lees je blogverhalen nu achterstevoren, oftewel, ik ben met de laatste begonnen en ga naar de "oudere"terug ;-) Het is weer een gezellig verhaal geworden!
    Liefs, Ineke

    BeantwoordenVerwijderen