In de loop der tijd raakten we dus bevriend met de
vroegere baas van Carbone, hij heette Bruno en zijn vrouw Christiane.
Regelmatige belde hij om te vragen of we een
aperitief kwamen drinken, meestal op zondagmiddag.
Toen we daar de eerste keer kwamen, moesten we
even wennen aan alle dieren om ons heen.
We zaten in de woonkeuken met de mooie oude
ongelijke “tommette” vloer, aan de grote tafel met tafelzeil, de verlichting
was héél romantisch geregeld, een grote TL balk met wit licht!!
Er kwamen altijd diverse flessen sterke drank op
tafel, met soorten waarvan we het bestaan niet wisten, maar de moeite waard waren
om te proberen.
Een ijsemmer met ijsblokjes en wat te knabbelen
maakten het compleet.
Zo konden we een hele tijd gezellig met elkaar
kletsen over de meest uiteenlopende onderwerpen.
We hadden nooit een tekort aan gespreksstof, want
het was daar inderdaad een gezellige boel met veel dieren.
Vogels in een kooi in de eetkamer, die gezellig
met elkaar sjilpten, een fret die af en toe los liep in de keuken en aan je
benen liep te snuffelen, ze heette Sofie.
Ik vond die romantische naam nou niet echt passend
voor een fret, want die kunnen best stinken.
De tweeling zus van Carbone, “Plus Pluche” kwam bijvoorbeeld, als ze buiten was en naar binnen
wilde, net als een poppenkastpop bij tijd en wijle omhoog boven het glas van de
buitendeur uit!
Bleef even
aan de deurklink hangen totdat ze er zeker van was dat iemand haar gezien had
en ze naar binnen werd gelaten!
Ze hadden vissen, hun oude hond en later nog een
poedeltje die ze uit een vuilniscontainer hadden gered.
Echte dierenliefhebbers dus, maar ze hielden ook
konijnen om te slachten.
Bij ons stonden, van de vorige eigenaar van ons
huis, 3 rijen konijnenhokken en die hebben toen we aan Bruno en Christiane
gegeven.
Op een dag kwam Bruno de “cour” oprijden, hij haalde een grote doos uit zijn auto en daar
zat een verrassing voor ons in?!
Hij vond het maar niks, dat we een leegstaand
kippenhok met ren en de ruimte hadden.
Hij haalde een prachtige haan uit de doos met veren
in uiteenlopende kleuren van bruin/rood
naar groen/zwart met een helder rode kam.
Hij stelde ons voor aan LANCELOT, hij had hem die naam gegeven, want het was een vechthaan
van een bepaald ras met grote sporen!
Lancelot kon het bij hem niet meer zo goed vinden
met zijn toompje kippen, want uit een ei was ook een haan gekomen en 2
kapiteins op één schip, dat ging niet.
We waren best verrast, maar ja een haan zonder
kippen, dus ook geen vers eitje iedere dag, dat kon natuurlijk niet.
De dag daarop gingen Joep en Bruno naar de markt
in een naburig dorp en ze kwamen terug met een stel hennen, goede legkippen.
Toen de dames kippen het wel zagen zitten met zo
een knappe haan, was de vrede gauw gesloten.
Nadat we ze een paar dagen `s avonds in hun hok op
stok hadden gezet, zochten ze ’s avonds gezellig tokkend onder elkaar zelf hun
nachthok op.
Wij sloten het nachthok af en Joep had een
constructie gemaakt, zodat ze `s morgens zelfstandig waren. Als ze van de
stokken kwamen en op een plateautje gingen staan, dan ging het deurtje van het
nachthok automatisch open.
Zo konden ze dan bij het krieken van de dag weer
lekker in vrije natuur rondscharrelen.
Als we heel de club al een poosje niet hadden
gezien, dan zeiden we tegen elkaar:
“Heb jij Lancelot al gezien?”
Maar met de hennen ging het moeilijker, want als
we er één misten, dan hadden we het over die ene bruine met die zus of zo pluim,
die zat dan bijvoorbeeld nog boven in het hok om een ei te leggen.
We zaten met Suzanne op het terras, te genieten
van de zon en een kopje thee, toen we in een melige bui besloten, dat we de
hennen toch ook maar een naam moesten geven.
Na rijp beraad werd het, Geneviève, Josephine,
Gwendolyn en de twee die het meeste op elkaar leken, bleven naamloos.
Dat werkte een stuk makkelijker, want toen kon ik
ten minste roepen:
“Nou heeft die stomme Geneviève weer aan mijn
tomaten zitten pikken!”
Ik had het gezien maar Joep zei altijd: “Nee, dat
doen mijn kippen niet!”
Op een keer had ik, om het te bewijzen om een piep
klein plantje dat ik uitgepoot had, een klein tunneltje van gaas gezet.
En ja hoor, de volgende dag lag het plantje
helemaal vertrapt en verlept er bij en het stukje gaas verderop!
Ze deden dus nooit iets!
In ieder geval smaakten de eieren prima en de
eieren konden met gemak de kwalificatie van scharrelkip met vrije uitloop
halen.
Soms moest ik bij het eten van de eieren wel eens
slikken, als je wist dat ze ook, helemaal in hun nopjes, afgaande op het
“onderlinge gesprek” met zijn allen een hagedis hadden opgegeten.
Lancelot was heel de dag druk om iedereen bij
elkaar te houden.
Het kippenhok lag iets hoger op de heuvel en als
hij beneden was en hij hoorde een luid gekakel van b.v. Josephine, die een ei
aan het leggen was, dan dacht hij daar moet ik als de kippen bij zijn.
Hij rende dan bijna struikelend over zijn eigen
poten, half laag vliegend, luidkeels kraaiend naar boven.
Even later weer in dezelfde vliegende vaart naar
beneden, weer terug naar de andere dames.
Nogal een vermoeiende bezigheid om dat een paar
keer per dag te moeten doen.
Op zich geeft het een romantische landelijke
aanblik, een stel van die kippen, scharrelend rondom het huis.
Soms kon ik ze wel achter het “behang” plakken,
als we bijvoorbeeld op het terras zaten en heel de club zich zo nodig onder
onze stoelen moest toiletteren.
Storende geluiden, gefladder, stof en muffe
pluimvee lucht!
Ze hadden twee en een halve hectare om te
bivakkeren plus nog eens honderdzestig hectare van de buren, nee dat moest
onder onze stoelen.
Of als het regende gingen ze voor de keukendeur,
onder het afdak, op de kokosmat zitten, als het dan maar alleen bij zitten
bleef….?
Josephine was een keer broeds geworden, we hadden
haar apart gezet en na verloop van tijd liep ze rond met een parmantig kuiken
in haar kielzog.
Tot op een dag dat we haar en het kuiken niet meer
zagen. We hadden overal gezocht, maar zelfs geen sporen meer te vinden,
waarschijnlijk door een vos meegenomen.
Maar het verhaal is niet “eind goed, al goed”,
want jaren later waren op een dag, Lancelot, Geneviève, Gwendolyn en de twee
andere dames, spoorloos verdwenen!
Dat was wel even wennen na al die “gezellige”
jaren samen, maar dat is ook La France Profonde en de natuurwet kan soms hard
zijn!
*********************
RECEPT.
Buffet(je) voor 2 personen.
Mocht je eens géén zin hebben om te koken, dan vind ik een mini buffet altijd makkelijk om te maken. Kijk even in de koelkast en wat er verder in huis is.
Ik had dit keer:
- een omelet, gevuld met heel fijn gesneden rode paprika.
- plakjes flinterdun gesneden rauwe ham
- in plakjes gesneden tomaten met een olijfolie/balsamico dressing en mozzarella
- in fijne reepjes gesneden ijsberg sla, dit keer aangemaakt met een guacamole
- een camembert kaasje
- brood, een verse meergranen bol
Buffet(je) voor 2 personen.
Mocht je eens géén zin hebben om te koken, dan vind ik een mini buffet altijd makkelijk om te maken. Kijk even in de koelkast en wat er verder in huis is.
Ik had dit keer:
- een omelet, gevuld met heel fijn gesneden rode paprika.
- plakjes flinterdun gesneden rauwe ham
- in plakjes gesneden tomaten met een olijfolie/balsamico dressing en mozzarella
- in fijne reepjes gesneden ijsberg sla, dit keer aangemaakt met een guacamole
- een camembert kaasje
- brood, een verse meergranen bol
Het was op een grijze, regenachtige dag dat we dit aten.
Zo haal je de zon een beetje in huis en met een glaasje wijn er bij helemaal goed!
Zo haal je de zon een beetje in huis en met een glaasje wijn er bij helemaal goed!
********
Geweldig mooi verhaal van Lancelot en zijn dames! :-D
BeantwoordenVerwijderenLeuk en herkenbaar verhaal van de haan en z'n dames!
BeantwoordenVerwijderenLancelot was wel schitterend zeg-zo apart met al die gekleurde veren in z'n staart.
Sinds er hier een paar hennetjes verdwenen zijn,mogen ze niet meer buiten de ren komen-daar hebben ze met z'n 4en ruimte genoeg en kunnen heerlijk scharrelen en graven.
gezellige Paasdagen
groetjes,Truus uit Drenthe
Wat een mooie haan en kippen. Ja, de natuur kan mooi, maar ook hard zijn. Merci weer voor je verhaal.
BeantwoordenVerwijderen