Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

zaterdag 15 november 2014

Van de ene vakantie naar de andere vakantie.



Inderdaad we waren nog niet terug van de ene vakantie, of we keken alweer uit naar de volgende vakantie.
Joep, was directeur van een basisschool, dus dan zijn de vakanties aardig over het hele jaar verspreid.
Ruwweg; 6 à 8 weken op en dan weer een vakantie in zicht!
We hopten van de Veluwe naar “ La France Profonde”.
Soms in gezelschap van een dochter met vriendje of mijn moeder, schoonouders of met zijn tweeën.
Afhankelijk van het seizoen, kwamen er ook vrienden en bekenden langs.
Elke keer was het weer een feestje om terug te zijn in onze “fermette”.
Lekker knus tijdens de Herfst, ’s avonds de grote open haard aan. Hoewel het overdag soms nog boven de 20 graden kon zijn.



Heerlijke temperatuur om buiten te werken en om een begin te maken met het ontwerp van de tuin, wat ik in mijn hoofd had.
Niet alleen in mijn hoofd, maar in Nederland ook op papier gezet, met namen van planten er bij, die goed zouden gedijen op de klei.
In de toekomst wilde ik een moestuin aanleggen. Daarnaast wilde ik een groot rond perk hebben, zodat het aan het einde van de cour niet alleen maar groen gras zou zijn.
De bescheiden perken bij het huis gingen we vergroten en beplanten.
Nou is dat niet één, twee, drie gepiept, met het werken in zware klei en dat kwam ook bij lange na niet in één vakantie af.

De overbuurman, Didier, kwam ook weer eens langs en nodigde ons uit voor een aperitief, om ook kennis te maken met zijn vrouw. Hij was een druk mannetje, hij praatte met handen en voeten!
Wilde bewegingen, tijdens een gesprek om zijn woorden kracht bij te zetten, waren hem niet vreemd, om dan ineens over te schakelen op een fluisterende samenzweerderige toon over iets onbenulligs!
Vooral als het er over ging hoe je ergens voordelig aan kon komen!

Voordat we naar ze toe gingen, wilden we toch “iets” voor ze meenemen.
Op onze boodschappentoer in Moulins zagen we dat er overal chrysanten in pot, werden aangeboden. Na lang nadenken en rondkijken besloten we maar een mooie grootbloemige chrysant mee te nemen.


Op de betreffende middag reden we op het afgesproken tijdstip naar de overkant. Didier, stond op zijn erf als volleerde parkeerwachter aanwijzingen te geven hoe we de auto het beste konden parkeren!
Er stonden verschillende huizen. Hij woonde in het grootste vrijstaande huis en het laatste huis aan de andere kant van de oprit was ook van hem, met daar tussenin een paardenstal.
Nadat we elkaar begroet hadden stelde Didier, ons aan zijn vrouw voor, een bescheiden rustig type en ze heette Ginette.
We gaven onze chrysant en hij bedankte ons héél beleefd en keek eigenlijk een beetje vragend naar zijn vrouw!?
Maar goed de plant werd op een tafeltje gezet en we kregen een rondleiding door het huis; wat hij er aan veranderd had, hoe hij economisch in combinatie met hout het huis elektrisch verwarmde, noem maar op.
Hij had twee grote pony`s, gewoon voor de gezelligheid.
Die moesten eerst nog even op stal gezet worden. Hij haakte een stuk schrikdraad aan een ander hek, zodat er een soort sluis ontstond en riep de pony`s.
Zijn mond stond geen moment stil, terwijl hij met een bakje brokjes stond te rammelen.
De pony`s liepen keurig zelf hun stal in en werden beloond met de brokjes en wat vers hooi.

Toen we terugkwamen in de woonkeuken annex zitkamer, een mooie ruimte met natuurstenen muren en een grote open haard, stonden er op de grote robuuste lange tafel een fles champagne met 4 glazen klaar.
Zijn vrouw, Ginette was bezig om een pakje lange vingers kunstzinnig om en om als een toren op een wit bord te rangschikken.
Alvorens we gingen zitten, veegde Didier een mooie langharige kat, die op de tafel op een rolletje lag te slapen, al pratend alsof er een stofje lag, van tafel!
Zo te zien kon Ginette dat niet zo waarderen.

De fles werd geopend, de glazen werden met het bruisende vocht ingeschonken en we klonken op de toekomst in goede gezondheid als buren.
De lange vingers werden ook gepresenteerd!
Nou vond ik dat toch een beetje rare combinatie, ik dacht ze had zeker geen nootjes of zo in huis.

Maar héél veel later kwam ik er achter, bijvoorbeeld bij een vernissage van een expo, dat het heel normaal was om de roze “lange vingers”, de “Biscuits roses de Reims”  bij champagne te serveren.


Inderdaad is het een zalige combinatie.
Volgens de overlevering zijn deze koekjes al rond 1690 ontstaan.
Waarschijnlijk hield Ginette zich aan de “à la campagne” combinatie ervan!

Een beetje licht in het hoofd reden we een poos later, na een gezellig gesprek, maar toch wel vermoeiend en met soms wat spraakverwarringen, in het donker naar huis.

Een paar dagen later drong het tot ons door dat we toch wel een grote blunder hadden gemaakt met onze mooie okergele/roestbruine groot bloemige chrysant!
Het begon ineens te dagen bij ons; dat er toch iets meer aan de hand moest zijn, dan alleen een leuk plantje verkopen.
Bij de Carrefour bijvoorbeeld, was op de parkeerplaats een grote tent opgezet, waarin de chrysanten in pot van klein tot héél groot in allerlei kleuren werden aangeboden.
Wat bleek nou, in die week was het “Toussaint”, Allerheiligen met aansluitend Allerzielen en dan werden er altijd chrysanten op de graven van overleden dierbaren gezet!

Na Allerheiligen en Allerzielen, kwamen we in Nevers toevallig langs een grote begraafplaats en daar was het één bloemenzee in de meest uiteenlopende kleuren; indrukwekkend.


                            ************************

RECEPT.

POMPOENSOEP.

In de Herfst kun je daar eigenlijk niet omheen.

Ingrediënten;

- 1 biologische oranje pompoen
- 1 bosuitje
- 1 wortel
- 1 teentje knoflook 
- 1 prei
- 1 theelepel kerriepoeder
- crème fraîche
- roomboter
- 75 cl tot 1 liter bouillon van groentebouillon blokje
- peterselie

Was de pompoen schoon, snijd hem in parten, haal de zaden en draden er uit.
Snijd hem in grove stukken.
Maak de wortel en prei schoon en snijd de wortel in stukken.
De prei en bosui in fijne ringetjes snijden. Houd van de prei wat fijngesneden groen apart.

Laat de boter in een soeppan of gietijzeren pan smelten en fruit de ui, wortel en prei even aan met een theelepel kerriepoeder.
Voeg de stukken pompoen toe en knijp het teentje knoflook er boven uit en roer alles goed om. 
Voeg de 75 cl bouillon toe en laat de soep ongeveer 20 minuten zachtjes pruttelen.
Als de pompoen gaar is, het geheel met de staafmixer pureren. Als de soep na het pureren nog te dik is, voeg dan nog wat bouillon toe en naar behoefte peper en zout.

Serveer de soep, maar voeg op het laatst wat van de achter gehouden knapperige prei, de crème fraîche en peterselie toe.



                                             ********************

4 opmerkingen:

  1. Heb weer genoten van je verhaal en ga nu lekker liggen dromen over een zonnig Frankrijk.
    goed weekend
    groetjes,Truus uit Drenthe

    BeantwoordenVerwijderen
  2. PS Leuke foto van jou op je andere blog
    groetjes,Truus

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja Truus we waren er "vroeg" bij vandaag! Kon ik tenminste ook rustig gaan slapen en dromen!! Groetjes Sylvia.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb hard gelachen, want eerst begreep ik het ook niet, maar na 5 jaar in België wonen, waar dit ook zo is, snap ik het helemaal. Maar ik neem aan dat er nog wel meer blunders begaan zijn, door onwetendheid, want zelfs tussen Nederland en België zijn er zo'n grote verschillen. Groetjes Wilma

    BeantwoordenVerwijderen