Iedereen
laat waarschijnlijk zijn gedachten wel eens over "later" gaan. Maar
wat is "later" eigenlijk ?
Is
dat als je tien jaar bent en je ziet
jezelf op je vijfendertigste als piloot over heel de wereld vliegen?Of als je vijftig bent zie je jezelf dan op VUT- of pensioen leeftijd in een leuk huisje op het Franse platteland zitten? Voor iedereen zal "later" eens aanbreken, hoe dan ook.
Je kunt je afvragen moet ik nou rustig af gaan zitten wachten tot het "later" is.
Mijn man en ik hebben bewust onze droom om later een huisje in Frankrijk te
hebben nu (1994) al uit laten komen. Niet
zitten wachten tot je vijfenzestigste en dan misschien geen fut meer hebben om
al die beslommeringen op je nek te halen.
Gewoon
de knoop doorgehakt en op onze vijftigste een huis in Frankrijk gekocht om alle
vakanties (onderwijs) erdoor te brengen met in ons achterhoofd om ons er later
te vestigen. Dus toch weer een "later"....
Maar
een mens moet uiteindelijk iets hebben om naar uit te kijken en vooral niet
vergeten te genieten van de momenten van het heden.Het klinkt heel simpel: Een huis kopen in Frankrijk, maar er is een hele ontdekkingsreis aan vooraf gegaan ....
Waarom rijdt de een in een degelijke middenklasser en moet de ander een blitse car hebben om zich happy te voelen?
Waarom
is de een gelukkig in een flat met twee katten en de ander pas in een landhuis met
twee of meer paarden?
Allemaal
"waaroms"?
Duidelijk een kwestie van smaak, karakter en
uiteraard niet te vergeten de financiën.Het huis was gelegen op een heuvel. Via een steil,smal kronkelend weggetje gingen we in onze bolide tot bijna aan de top van de heuvel. Soms waren de hellingen een beetje te pittig voor onze 4GTL. Met pingelende motor overwonnen we uiteindelijk de laatste klim; de oprit van het huis.
Het huis was vanaf de eerste verdieping gebouwd van felrode stenen. Twee grote balkons, afgezet met witte pilaren zorgden voor een mooi contrast.
Een tipje fel blauw van een zwembad bij een huis; het paars van de bloeiende bougainvillea; het felle rood van de geraniums en het frêle roze van de oleanders gaven het geheel het aanzien van een schilderspalet. De grootste klodder verf op dit palet was de kleur blauw; de Midellandse Zee.
Blauw weliswaar, maar nu en dan door de schittering van de zon zilvergrijs.
Een Nederlandse kennis in Italië stond op een ochtend op zijn balkon te genieten van het uitzicht, de zon en de bloemenpracht om hem heen.
Hij stond daar op blote voeten in zijn korte broek met ontbloot bovenlijf.
In enkele dagen tijd was de kleur van zijn huid veranderd van "levend wit" in "rustiek rood". Terwijl hij zijn armen omhoog hief en zijn gezicht naar de zon draaide, maakte hij een gebaar alsof hij dit alles wilde omvatten en sprak de voor ons legendarisch woorden: "Men neme!"
Ja, Willem wij hebben vaak, in soortgelijke situaties, dankbaar gebruik gemaakt van "Men neme".
Het gaf ons een gevoel van een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Italië was het dus helemaal voor ons, jaren lang.
Alleen leek het wel alsof er in heel Zwitserland, bij mooi weer uiteraard, geen enkele parkeerplaats in de schaduw was te vinden.
Een keer op onze terugreis hoorden we bij Bazel, via de radio, dat er afschuwelijk lange files in Duitsland waren.
Nadat we de kaart hadden bestudeerd, besloten we bij Bazel, Frankrijk in te duiken en via Mulhouse, Epinal richting Nancy te gaan.
Via deze route is het niet mogelijk om een snelheidsrecord te verbeteren, maar ontspannen en mooi was het wel.
Deze "noodsprong" was voor ons het startsein om de drukte bij onze volgende vakanties te mijden.
Het werd toen de gewoonte om een week voor de heen-en terugreis uit te trekken en drie weken in Italië te blijven.
Die week voor de heen-en terugreis bracht ons op de mooiste plekjes van Frankrijk.
Niet via een grote A-route, nee maar via D- en soms zelfs met C aangeduide wegen, we keken niet op een paar kilometer meer.
Dit was voor ons het begin van een ontdekkingstocht door "
RECEPT:
Garneer de sla met een in partjes gesneden kleine tomaat.
Drapeer de plak (en) ham op het bord.
Maak het af met een eetlepel appel/ui chutney (of andere soort chutney uit een potje) en een toefje peterselie.
Lekker met glaasje wijn en stokbrood.
Appel/ui chutney zelf maken?
Neem 250 gram schoon gewicht aan appels, een middelgrote roze of rode ui, 40 gram rozijnen, 1 dl azijn en 50 gram suiker, wat vers geraspte gember (of poeder uit potje), peper en zout.
Laat alle ingrediënten op een zacht vuur, onder regelmatig roeren, gaar koken tot moesdikte.
Laat goed afkoelen en proef dan of er nog iets ontbreekt, b.v. beetje suiker, peper of zout.