Daarginds de groene heuvels.

Op dit blog vertrouw ik in gedeelten mijn pennenvruchten toe van het houden van vakantie in Frankrijk, het wonen daar en onze belevenissen daarginds.
Ik ben met het schrijven hiervan al begonnen in 1994, waar blijft de tijd ?

Met een "voorraad" van 130 bladzijden, zal ik twee keer per maand een hoofdstuk posten, op de 1ste en 15de van iedere maand.
Ik maak er dus een feuilleton van!

Om privacy redenen heb ik de namen van de personen die in de verhalen voorkomen veranderd.

Lees gezellig mee en een reactie van tijd tot tijd zou ik erg op prijs stellen.
Als het je aanspreekt en je wilt niets missen, dan kun je ook volger worden.
à Bientôt, (tot straks).............Daarginds !

zondag 27 oktober 2013

VOORWOORD.



Iedereen laat waarschijnlijk zijn gedachten wel eens over "later" gaan. Maar wat is "later" eigenlijk ?
Is dat als  je tien jaar bent en je ziet jezelf op je vijfendertigste als piloot over heel de wereld vliegen?
Of als je net verkering hebt, zie je jezelf dan al als trotse moeder achter een kinderwagen lopen ?
Of als je vijftig bent zie je jezelf dan op VUT- of pensioen leeftijd in een leuk huisje op het Franse platteland  zitten? Voor iedereen zal "later" eens aanbreken, hoe dan ook.
Je kunt je afvragen moet ik nou rustig af gaan zitten wachten  tot het "later" is.

Mijn man en ik hebben bewust onze droom om later een huisje in Frankrijk te hebben nu (1994) al uit laten komen. Niet zitten wachten tot je vijfenzestigste en dan misschien geen fut meer hebben om al die beslommeringen op je nek te halen.

Gewoon de knoop doorgehakt en op onze vijftigste een huis in Frankrijk gekocht om alle vakanties (onderwijs) erdoor te brengen met in ons achterhoofd om ons er later te vestigen. Dus toch weer een "later"....
Maar een mens moet uiteindelijk iets hebben om naar uit te kijken en vooral niet vergeten te genieten van de momenten van het heden.

Het klinkt heel simpel: Een huis kopen in Frankrijk, maar er is een hele ontdekkingsreis aan vooraf  gegaan ....

WAAROM FRANKRIJK?

 Eigenlijk een moeilijk te beantwoorden vraag, want waarom word je bijvoorbeeld op Piet verliefd, terwijl hij moeders mooiste niet is en niet op Jan, die een knappe vent is?

Waarom rijdt de een in een degelijke middenklasser en moet de ander een blitse car hebben om zich happy te voelen?

Waarom is de een gelukkig in een flat met twee katten en de ander pas in een landhuis met twee of meer paarden?

Allemaal "waaroms"?
Duidelijk een kwestie van smaak, karakter en uiteraard niet te vergeten de financiën.

Midden jaren zeventig was voor ons het favoriete vakantieland: Italië. In onze nauwelijks als middenklasser aan te duiden blauwe Renault 4GTL gingen wij met onze twee dochters, zomers en zelfs met Kerst naar de Italiaanse Riviera.

Wij huurden daar een appartement in een huis.
Het huis was gelegen op een heuvel. Via een steil,smal kronkelend weggetje  gingen we in onze bolide  tot bijna aan de top van de heuvel. Soms waren de hellingen een beetje te pittig voor onze 4GTL. Met pingelende motor overwonnen we uiteindelijk de laatste klim; de oprit van het huis.

Het huis lag als het ware  tegen de heuvel aangeplakt. Op de begane grond was de garage en de buitenmuren daarvan waren opgetrokken van grote brokken natuursteen. Een van natuursteen gebouwd trapje met sierlijke smeedijzeren balusters leidde naar de voordeur op de eerste verdieping.
Het huis was vanaf de eerste verdieping gebouwd van felrode stenen. Twee grote balkons, afgezet met witte pilaren zorgden voor een mooi contrast.

Vanaf het balkon hadden we een  adembenemend uitzicht over de baai. Beneden ons lag de weg met vele haarspeldbochten, soms verscholen onder een groene paraplu van  pijnbomen. Hier en daar stak  het wit van een  huis fel af tegen het donkere groen.
Een tipje fel blauw van een zwembad bij een huis; het paars van de bloeiende bougainvillea; het felle rood van de geraniums en het frêle roze van de oleanders gaven het geheel het aanzien van een schilderspalet. De grootste klodder verf op dit palet was de kleur blauw; de Midellandse Zee.
Blauw weliswaar, maar nu en dan  door de schittering van de zon zilvergrijs.

 
De uitbundig schijnende zon, de natuur om ons heen en de sfeer waren de ingrediënten voor fijne vakanties. Ingrediënten, die volgens een recept in een kookboek op de juiste wijze door elkaar moeten worden gehusseld om iets fraais en lekkers te krijgen.

In hele ouderwetse kookboeken begon men de omschrijving van een recept meestal  met: "Men neme" en dan bijvoorbeeld honderd gram margarine, enzovoort.
Een Nederlandse kennis in Italië stond op een ochtend op zijn balkon te genieten van het uitzicht, de zon en de bloemenpracht om hem heen.
Hij stond daar op blote voeten in zijn korte broek met ontbloot bovenlijf.
In enkele dagen tijd was de kleur van zijn huid veranderd van "levend wit" in "rustiek rood". Terwijl hij zijn armen omhoog hief en zijn gezicht naar de zon draaide, maakte hij een gebaar alsof hij dit alles wilde omvatten en sprak de voor ons  legendarisch woorden: "Men neme!"
Ja, Willem wij hebben vaak, in soortgelijke situaties, dankbaar gebruik gemaakt van "Men neme".
Het gaf ons een gevoel van een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.
Italië was het dus helemaal voor ons, jaren lang.

Wij gingen er via de Duitse autobaan en Zwitserland naar toe. We hadden een vast overnachtingsadres, een motel in Zwitserland, waar we gezellig met z'n vieren en 's winters ook met de hond op één kamer konden overnachten.
Alleen leek het wel alsof er in heel Zwitserland, bij mooi weer uiteraard, geen enkele parkeerplaats in de schaduw was te vinden.
Een keer op onze terugreis hoorden we bij Bazel, via de radio, dat er afschuwelijk lange files in Duitsland waren.
Nadat we de kaart hadden bestudeerd, besloten we bij Bazel, Frankrijk in te duiken en via Mulhouse, Epinal richting Nancy te gaan.
Via deze route is het niet mogelijk om een  snelheidsrecord te verbeteren, maar ontspannen en mooi was het wel.
Deze "noodsprong" was voor ons het startsein om de drukte bij onze volgende vakanties te mijden.
Het werd toen de gewoonte om een week voor de heen-en terugreis uit te trekken en drie weken in Italië te blijven.
Die week voor de heen-en terugreis bracht ons op de mooiste plekjes van Frankrijk.
Niet via een grote A-route, nee maar via D- en soms zelfs met C aangeduide wegen, we keken niet op een paar kilometer meer. 
Dit was voor ons het begin van een ontdekkingstocht door "La Douce France", waar wij, maar de kinderen misschien wel, nooit genoeg van kregen.

                               ***************


                      RECEPT: 
GEKOOKTE HAM MET CHUTNEY.





Neem een iets dikker gesneden mooie plak achterham of enkele dun gesneden plakken.
Leg aan één kant van het bord wat voor handen zijnde sla (qua kleur staat eikenbladsla leuk).
Garneer de sla met een in partjes gesneden kleine tomaat.
Drapeer de plak (en) ham op het bord.
Maak het af met een eetlepel appel/ui chutney (of andere soort chutney uit een potje) en een toefje peterselie.

Lekker met glaasje wijn en stokbrood.

Appel/ui chutney zelf maken?

Neem 250 gram schoon gewicht aan appels, een middelgrote roze of rode ui, 40 gram rozijnen, 1 dl azijn en 50 gram suiker, wat vers geraspte gember (of poeder uit potje), peper en zout.

Laat alle ingrediënten op een zacht vuur, onder regelmatig roeren, gaar koken tot moesdikte.
Laat goed afkoelen en proef dan of er nog iets ontbreekt, b.v. beetje suiker, peper of zout.